Witte stranden

Zaterdag 24 september

Ik was gisteren gebleven bij de siësta. Na deze noodzakelijke rust (vakantie vieren is best vermoeiend) zijn we opnieuw Stone Town ingedoken. Op zoek naar de voormalige slavenmarkt. De slavenhandel was een big issue op Zanzibar en de afschaffing van de slavenhandel is een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis. We krijgen bij de slavenmarkt uitleg van een lokale gids die een zeer uitgebreide monoloog hield over de slaventijd. Helaas was het nogal ingestudeerd en legde hij de klemtonen allemaal verkeerd. Was dus niet makkelijk te verstaan. We mochten de slavenkamers binnen en kregen wat smeuïge details te horen. In een zeer kleine ruimte werden maar liefst 15 slaven gevangen gehouden, geketend aan hoofd en voeten, zonder toilet o.i.d. Met enige verbeelding kun je nog ruiken hoe het toen was. De meeste slaven van Zanzibar werden getransporteerd richting Midden-Oosten. Er is een mooi monument ter ere van de afschaffing van de slavernij. Iets waar dr. Livingstone (I presume) sterk voor gestreden heeft. In de kerk staat een speciaal kruis ter nagedachtenis aan hem.

Aan het einde van de middag genieten we weer van de mooie zonsondergang en gaan we dineren vlakbij het water bij een restaurant met Swahilische keuken.

Na terugkomst in het hotel drinken we een bak heerlijke koffie, maken we de koffers alvast zo goed als reisklaar en drinken we een biertje op onze veranda. We worden morgen om half 11 opgehaald dus we kunnen in alle rust ontbijten.

We nemen ook nu weer met weemoed afscheid van een fantastische locatie en worden opgehaald voor een taxirit van ongeveer een uur naar de Noord-Oost kust van Zanzibar. We worden verwacht in Matemwe Beach village.

In de buurt van Zanzibar stad is het nogal bewolkt en onderweg regent het zelfs nog even. Naarmate we dichter bij onze bestemming aankomen wordt het weer echter steeds mooier. De thermometer in de auto geeft inmiddels 30 graden aan.

Onderweg zien we heel veel vruchtbare akkers en volop activiteiten op het land en langs de weg worden de groentes en fruit te koop aangeboden.

De chauffeur is er niet helemaal bekend dus we zoeken nog even maar uiteindelijk bereiken we ons doel. We worden weer met een drankje welkom geheten om vervolgens naar de kamer te gaan. Het mag eigenlijk geen kamer heten. Het heet dan ook een suite. Het is een compleet huis. Het is een rond huis waar je achtereenvolgens de woonkamer )met 3 lounge bedden, de badkamer, toilet en slaapkamer tegen komt. Maar dat is nog niet alles. Er is ook nog een relax zolder met schommelbedden en een geweldig uitzicht.

Daarna maar even het strand verkennen. Er staat gelukkig een lekker zeewindje maar toch is het bloedheet. De stranden zijn wit en het water is blauw. We hebben het paradijs weer gevonden.

Na een lekkere lunch zijn we richting strand gegaan om wat te zonnen, te zwemmen en te genieten van het uitzicht. Het strand is zo wit dat het zelfs met de zonnebril op nog zeer doet aan je ogen. Het water van de Indische Oceaan is heerlijk warm. Er is gelukkig ook genoeg schaduw op het strand van de palmbomen die aan de rand staan. Ook staan er speciale schaduwhuisjes met ligbedjes.

Na het strand informeren we naar de mogelijkheden om te snorkelen. Dat wordt gedaan in de buurt van Memba, een eiland hier vlak bij. Dit schijnt een van de mooiste plaatsen te zijn om te snorkelen of te duiken. We gaan dit waarschijnlijk maandag doen.

Nu zitten we nog even lekker te loungen bij het zwembad. Hier staan ook weer lekker ligbedjes en heerlijke loungebanken. Met een Safari en Pina Colada is het hier wel uit te houden in de avondzon.

Het diner van vanavond bestond uit een BBQ-buffet waarbij er alleen tafels van 8 personen waren. Hierdoor kom je automatisch in gesprek met andere vakantiegangers. Eerst hadden we een gesprek met Nieuw-Zeelanders die verschillende landen hadden bezocht (o.a. Kenia, Uganda en Tanzania) maar die binnenkort ook weer terug gaan. Zij gaan echter het voorjaar en de zomer tegemoet terwijl wij de herfst induiken als we thuis zijn. Naast Josee kwam een dame te zitten en na enige woordenwisselingen bleek het een Hollandse dame te zijn die hier voor haar werk is. Zij werkt voor een Rabo bank foundation die projecten in o.a. Tanzania ondersteunt. Zij heeft nu o.a. als taak een reis te organiseren die het nuttige met het aangename combineert: het bezoeken van de projecten en vakantie vieren. Ze is dus nu hotels en lodges aan het selecteren maar ook de status van de projecten vaststellen om te rapporteren over de voortgang of zonodig bij te sturen. Zo ondersteunen ze bijvoorbeeld een project ter ondersteuning van de albino's. Dit project wordt lokaal geleid door een lokale albino. Ze proberen o.a. hotels en lodges zover te krijgen dat ze een plaats beschikbaar stellen om informatie te verstrekken en overbodige spullen van toeristen te verzamelen zoals zonnebrandcreme, shirts met lange mouwen, lange broeken, petten, hoeden etc. Alles wat dus kan dienen als bescherming voor hun blanke huid. Een buitengewoon goed initiatief dus.

Albino's zijn nog steeds een hot item in Afrika en ook in Tanzania. Zo las ik in een krant dat de minister een einde wil maken aan alle misstanden omtrent albino's. Er zijn nog teveel medicijnmannen die ernstig misbruik maken van de albino's. Zo'n witch-dokter geeft dan bijvoorbeeld aan een lokale bewoner aan dat hij/zij kan genezen als men met een hand van een albino meeneemt. Dit is slechts één van de vele lugubere voorbeelden. Je kunt je voorstellen tot welke misstanden dit (nog steeds) leidt.