Chillen aan het zwembad

Zondag 18 september

Uitslapen en een hele ochtend vrij. Althans dat was de bedoeling. We hebben het tot gisteravond tien uur kunnen rekken maar toen vielen de luiken toch echt dicht. Dan valt het dus ook niet mee om uit te slapen en zeker niet als er om 6.30 uur een wake-up call komt die we echt niet besteld hadden :-(( Och, dan heb je nog wat aan je dag moet je dan maar denken. Alles lekker op het gemakje doen vervolgens. Nog wat aan het “dagrapport” gewerkt en wat foto's uitgezocht om te publiceren. Na het ontbijt duiken we dus het internet op. Omdat het internet hier redelijk snel is lukt het zowaar om naast het dagrapport ook enige foto's te plaatsen.

Omdat het heerlijk zonnig weer is (met gelukkig af en toe een wolkje) gaan we na het ontbijt lekker bij het zwembad liggen. Eerst een poosje in de zon en later in de schaduw. Het water is erg koud en Josee ziet er dus vanaf om te zwemmen. De ligbedden liggen heerlijk en we kunnen eindelijk eens een flink stuk lezen. Ik doe dat op mijn e-reader die ik van Josee alvast voor m'n verjaardag heb gekregen. Met assistentie van Bas gekocht en hij heeft er ook al de nodige boeken op gezet. Het lezen met zo'n ding gaat ideaal. Ik ben er dus erg blij mee. We lopen ook nog een rondje door de prachtige tuinen van het farmhouse alvorens Fay ons komt vergezellen voor de lunch. Een heerlijke, overdadige lunch. We starten met een organische salade met producten uit eigen tuin. Josee kiest daarna voor de kip met rijst en ik ga voor de spaghetti. We krijgen vers fruit toe.

Na de lunch vertrekken we richting Lake Easy. Hier wonen weer andere Tanzaniaanse stammen. Het gebied rondom de Farmhouse is de streek van de Iraqu. Bij Lake Easy wonen de Datoga en de Hadzabe (bushmen). Omdat door de droogte alle dieren uit deze streek zijn verdwenen zijn ook de Hadzabe mee verhuisd omdat zij leven van de jacht. We moeten ongeveer 50 km afleggen en weer over verschrikkelijk slechte wegen met ongelooflijke veel stof, kuilen en stenen. Gelukkig duurt het ditmaal slechts anderhalf uur. Onderweg worden we wel een beetje stil van de leefomstandigheden van de mensen hier. Zeer kleine, primitieve huisjes en alleen maar stof hoewel het normaal gesproken een relatief vruchtbaar gebied is. Er wordt zelfs hier en daar maïs verbouwd.

Vlakbij Lake Easy komen we bij een flink dorp waar we rondgeleid worden door een local van de Datoga stam. Hij praat redelijk Engels maar wel met verkeerde klemtonen en hij praat bovendien een beetje zachtjes. Hij is dus moeilijk te verstaan. Het lijkt bovendien zo stoned als een garnaal te zijn. Desiree had ons hier al voor gewaarschuwd dat met name de mannen vrij vaak “stoned” zijn. Een aantal dingen vertelt hij dus wel 3 keer.  In eerste instantie worden we overigens zeer aangenaam verrast door het vruchtbare achterland dat bij dit dorp hoort. Er komt water uit de grond dat rechtstreeks (onder de grond) vanuit de Ngorongoro krater hier naar toe stroom. Er wordt hier dus veel aan landbouw gedaan en dan met name (rode) uien en bonen. De uien worden zelf geëxporteerd naar andere Afrikaanse landen. Na de rondleiding over het land doen we een rondje door het dorp en daar voelen we ons behoorlijk opgelaten om als Mzungu (blanke) door een dorp met lemen huisjes te lopen die zo groot zijn als onze garage waar een gezin met 5 kinderen in woont. De koeien en geiten lopen in en om het huis en ook al het afval ligt gewoon op straat. Dit zet ons luxueuze leventje weer in een ander daglicht. We zullen (voorlopig) niet meer klagen!

Na de citytour rijden we verder naar onze lodge, gelegen aan het meer. Het is weer een tented camp: luxe tenten met alles erop en eraan op een fantastisch mooie plek. Het meer is op een paar kleine plasjes na helemaal droog. De lodge is klein van opzet: 7 tenten maar met een paar prachtige plekjes om van de zonsondergang en -opkomst te genieten. Er is zelfs een zwembad en een vijver.

In juli van dit jaar heeft kroonprins Willem-Alexander met Maxima en de kinderen en de familie Zorreguieta en een fors aantal body guards hier een paar nachten geslapen. Dit wordt vol trots door de Argentijnse eigenaresse verteld. Zij wist niet van tevoren dat ze kwamen en of haar nationaliteit hier iets mee te maken had weet ze ook niet. Op dit moment zitten we op onze veranda een heerlijke biertje (safari) te drinken en om half acht mogen we alweer gaan eten. Het stikt hier wel van de muggen dus hebben ons al ingesmeerd met Deet. Het is inmiddels pikdonker en ook de vleermuizen vliegens ons hier letterlijk rond de oren.

Morgenmiddag vertrekken we weer richting Arusha, onze startplaats, om Fay weer thuis te brengen.