The end

Woensdag 28 september

Gisteravond genoten van ons laatste echte diner: kreeft met risotto vooraf, barracuda (hebben we tijdens het snorkelen nog zien zwemmen) als hoofdgerecht en een schaaltje warme chocoladesaus met een krokant laagje toe, afgesloten met een kop koffie. Gecombineerd met een heerlijke fles witte wijn was het een topavond.

Ook op de laatste dag is het niet gelukt om uit te slapen. Om 8 uur zitten we aan het ontbijt (pannekoeken, toast, vers fruit, koffie, ananassap en egg Benedictine). Om 9 uur liggen we op het strand. Het is behoorlijk warm maar gelukkig staat er een aangenaam windje op het strand.

Na de lunch gaan we op het gemakje de koffers inpakken. Om 5 uur vanmiddag zullen we richting Zanzibar stad vertrekken voor onze vlucht naar Dar. Het is nu 11 uur in de ochtend. Over 24 uur zijn we in Delft om Thijs op te pikken om mee te rijden naar Zierikzee. Het is nu nog erg onwerkelijk......

Dit zal dus het laatste bericht zijn dat we vanuit Tanzania zullen publiceren. Als we in Nederland zijn zullen we voor de liefhebbers nog een selectie van alle foto's publiceren.

Asente sana, qa heri

Bert en Josee

Kwarkini's en spice-tour

Dinsdag 27 september

Eerst nog even over het diner van gisteravond. Het was weer een tablesharing buffet bij kaarslicht in de buitenlucht. Zeer sfeervol dus. We zaten dit keer aan tafel met een Spaans koppel uit Baskenland (just married) en een koppel uit de UK. Het Spaanse koppel ging al snel naar de kamer (just married) en we hebben heel gezellig zitten kletsen met het Engelse koppel. Hij is al bijna 7 maanden in Tanzania voor zijn studie. Zijn vriendin komt hem de laatste 3 weken gezelschap houden door samen vakantie te vieren. Hij studeerde in Mwanza (aan Lake Victoria) en had de opdracht om de invloeden te bestuderen die ten grondslag liggen aan de verspreiding van HIV. Het is onderdeel van een (sociaal) economische studie. Omdat hij lange tijd in een niet-toeristische gedeelte heeft gewoond heeft hij wel mooie verhalen over de Tanzanianen. Maar goed, terug naar het diner. Ik zal jullie alle gangen besparen maar we waren wel enigszins verrast door het toetje. Naast diverse soorten vers fruit stond er een schaal met ronde balletje met suiker erop. Ze werden `sweet balls` genoemd. “Het lijken wel kwarkini's” zeiden we nog tegen elkaar en proberen er voorzichtig één. Ze zagen er niet allen hetzelfde uit maar ze smaken ook nog eens volledig als kwarkini's!! Wel verrassend om midden in de zomer in Tanzania kwarkini's te eten.

Zo langzamerhand komt het einde van de vakantie dichterbij. Over 2 dagen zijn we weer in Nederland. We hebben gezien dat het in Nederland goed weer is dus is de overgang hopelijk niet zo groot. Hier is het onverminderd warm maar gelukkig wel regelmatig bewolking en zelfs af en toe een heel kort buitje ergens in de omgeving. Wel veel wind dus liggen we nu bij het zwembad in plaats van op het strand.

Vanochtend hebben we een zogenaamde Spice-tour gedaan. Met een taxi zijn we naar een kruidenboerderij gereden alwaar we een uitgebreide uitleg en rondleiding hebben gekregen over allerlei soorten kruiden en fruit die hier verbouwd worden op het vruchtbare Zanzibar. We krijgen allerlei soorten kruiden te ruiken, voelen en proeven. Een ware smaaksensatie: kaneel, curry, lemon gras, vanille, Jack-fruit, bananen, ananas, kruidnagel, peper, chilli peper, sinaasappel, mandarijn, pomelo, papaya, koffie, zuurzak, stervrucht, gember etc..

Aan het einde van de rondleiding gaat er ook nog een jong hulpje de kokospalm in om een aantal kokosnoten voor ons af te snijden die met een grote doffe klap op de grond neerploffen. De noot wordt ter plekke soldaat gemaakt. We drinken het sap en eten het vruchtvlees. Daarnaast krijgen we o.a. nog kruidenthee, koffie, mandarijn, sinaasappel, pomelo, banaan, watermeloen, te proeven. Geweldig interessant en leuk.

Met de taxi gaan we weer terug en schuiven aan voor de lunch. We kiezen dit keer voor spaghetti. De middag zullen we dus maar weer lezend en slapend doorbrengen aan het strand en/of zwembad om de dag met een biertje en/of cocktail en diner af te gaan sluiten. Nog één nacht op Zanzibar. Aan het einde van de middag vertrekken we met de taxi naar het vliegveld. We hebben overdag nog de beschikking over onze kamer dus dat is wel lekker. Morgenavond vliegen we eerst om 19.20 uur naar Dar-Es-Salaam om vervolgens om 22.55 uur te vertrekken naar Schiphol. We hopen donderdag om 7 uur in de ochtend op Schiphol te arriveren.

Snorkelen

Maandag 26 september

Vanochtend vroeg op: we gaan snorkelen. Omdat het laag water is kunnen we niet direct met de boot bij ons vertrekken maar moeten we eerst een stukje met een dala-dala. Dit is een personenbus. In ons geval een open bus voor ca. 20 personen. We rijden ongeveer een half uur over onmogelijke wegen en vliegen van links naar rechts en van boven naar beneden door de bus. We komen door diverse dorpjes en moeten een aantal malen een kudde koeien van de weg af toeteren.

Als we op de plaats van bestemming aankomen stappen we in 2 groepen in een kleinere boot en hiermee varen we naar de boot van de duikschool. Daarmee varen we in een kwartiertje naar het eiland Mnemba. Eén snorkelaar wordt tijdens het varen onwel en loost zijn maaginhoud in de Indische oceaan. Hij had een T-shirt aan met het opschrift “Pretty green”. Of dit toeval is of met voorbedachte rade weten we niet. Het is in ieder geval wel toepasselijk. Bij het koraalrif aan de zuidkant is onze eerste snorkelplaats. We zien een groep dolfijnen op korte afstand voorbij zwemmen. Eerst gaan de duikers van boord en daarna is het de beurt aan de snorkelaars. Eén voor één springen we het water in. Helaas blijkt het mondstuk van de snorkel van Josee niet goed genoeg aan te sluiten op haar snorkel waardoor ze steeds water binnen krijgt. De instructeur gaat terug naar de boot om een nieuwe snorkel te halen en vanaf dat moment gaat het beter. We zwemmen ongeveer drie kwartier door een tropisch aquarium. Tientallen verschillende soorten vissen in alle kleuren van de regenboog. Er zitten fantastische exemplaren tussen alle diverse soorten koraal. Het is prachtig om te zien. Je komt ogen tekort.

Aan het einde van de sessie krijgen we het teken om terug naar de boot te gaan. Daar krijgen we kruidnagelthee te drinken. Het smaakt als glühwein en dankzij de suiker die er in zit krijgen we langzaam weer wat energie. Daarna gaan er schalen rond met hapjes en fruit. Het smaakt voortreffelijk en na een poosje relaxen vertrekken we naar onze tweede snorkelplaats aan de westkant van het eiland. Onze “groene collega” gaat nog een keer over z'n nek. Als de duikers inmiddels van boord zijn gegaan moeten we nog een stukje varen en hierbij zwemt er een groep van 5 dolfijnen vlak langs de boot en de instructeur geeft aan dat we snel het water in moeten duiken om de dolfijnen onder water te bekijken en een eindje mee te zwemmen. We zien de dolfijnen onder water zich gracieus en snel voortbewegen. Fantastisch om te zien. Daarna varen we nog iets verder naar het koraalrif. Hier is de stroming iets minder sterk en de golven minder hoog. Hier snorkelen we rustig opnieuw ca. 45 minuten en ook hier is weer van alles te zien. Helaas kennen we niet alle namen van alle vissen. Ook deze safari is dus bijzonder geslaagd te noemen. We verzamelen weer aan boord en varen terug naar ons resort. Omdat het nu hoog water is kunnen we gelukkig wel met de boot terug en hoeven we niet met de bus. We leveren onze spullen in bij de duikschool en duiken vervolgens weer onder onze heerlijke douche. Vanwege al deze krachtenverslindende activiteiten moeten we natuurlijk eerst even flink lunchen en een kleine siësta houden. Josee gaat dit op het strand proberen maar het lukt helaas niet om een powernap te doen. Ik blijf op de kamer en wordt na een uur pas wakker. Op dat moment heb ik geen idee waar ik ben. Na een paar minuten kom ik langzaam weer bij mijn positieven en best vreemd om dan te realiseren dat je op Zanzibar ligt.

Samen doen we een bakje thee/koffie dat iedere middag klaar staat in het restaurant. Er staat inmiddels erg veel wind en aan het strand wordt je min of meer gezandstraald. Misschien zo maar even een cocktail bij het zwembad dan? Hoe was het spreekwoord ook alweer? “Van de nood een deugd maken”?

En daarna maar weer gereed maken voor het diner............... :-))

Zeilen met de Ngalawa

Zondag 25 september

Another day at the beach. We weten het tot 8 uur uit te houden in bed. Lekker alles op het gemakje doen: lekker douchen. En dat is hier geen probleem: een geweldige stortdouche met heerlijk warm water. Dat is wel iets anders als het druppelende straaltje in de Ilboru safari lodge. Josee ontbijt met pannekoeken en Bert met Egg Benedictine. Het smaakt prima. Onderweg naar de eetruimte krijgen we zowaar een regenbuitje op ons kop. Het weer is vanochtend erg veranderlijk: blauwe luchten met volop brandende zon afgewisseld met stevige wolkenpartijen en dus ook een klein beetje regen. Overigens zijn die wolken helemaal niet zo vervelend. Na het ontbijt maken we een strandwandeling. Het is laag water en de dorpen zijn massaal uitgelopen. Velen zijn met een net of harpoen aan het vissen in het laagstaande water. Anderen zijn zeewier aan het plukken dat weer gebruikt wordt als groente of voor de bereiding van medicijnen. Het wordt zelfs geëxporteerd.

Het is al behoorlijk warm aan het worden en we lopen dus niet heel erg ver. Terwijl ik dit zit te typen valt de stroom uit en dat gebeurt in heel Tanzania erg regelmatig. Je ziet hier dus ook veel dieselaggregaten staan om zelf stroom te kunnen leveren in noodgevallen. De meeste stroomstoringen duren overigens niet zo heel lang.

Na de wandeling gaan we bij het duikcentrum onze snorkeltrip voor morgen bespreken. De trip gaat naar de atol (koraalrif) van Mnemba island, een zeer bekende duikersplek. We gaan daar 2 duiken doen van elk ongeveer 45 minuten met tussendoor een lichte lunch. We moeten echter wel om 7.45 uur vertrekken want eerst moeten we in verband met het lage water een stukje hobbelweg met de bus afleggen. Het hobbelen is dus nog niet afgelopen voor ons.

In de lagune die voor ons resort ligt is het mogelijk om een zeiltocht te maken met een traditionele Ngalawa zeilboot. We hebben het plan om dit vanmiddag te doen. Aks we dit echter willen gaan bespreken wordt ons verteld dat we over 20 minuten kunnen vertrekken omdat het tij dan gunstig is. Dat doen we dus maar. Het is een zeer smalle boot met aan beide zijden 2 extra drijvers, een trimaran dus. De boot is geheel met de hand gemaakt van o.a. de Mango boom. Het bouwen van zo'n boot duurt ongeveer een maand.

Er wordt gezeild met 2 bemanningsleden: één aan het roer en één die het zeil bedient. Ten opzichte van de zeilschepen die wij kennen valt vooral de bevestiging van het zeil aan de mast op. Het overstag gaan is hierdoor wat lastiger. Het is een bijzondere ervaring, met name om te zien hoe men sommige touwen met de voeten vast houdt en strak trekt. Helaas gaat op de terugweg de wind zo goed als liggen en kabbelen we huiswaarts. Het is lekker weer dus we genieten op het water.

Als we terugkomen hebben we behoorlijke trek en duiken dus meteen het restaurant binnen voor de lunch. Na de lunch gaan we eerst lekker uitbuiken op het strand om vervolgens bij de zwembadbar een biertje te nuttigen. Daarna weer lekker onder de stortdouche het zand wegspoelen en gereed maken voor het diner. We doen ook nog een spelletje yatzee en dat wordt natuurlijk glorieus door Josee gewonnen :-(

Het diner staat in het teken van de tonijn. We kiezen een tonijn-carpaccio als voorgerecht en gegrilde tonijn als hoofdgerecht. Het smaakt voortreffelijk. Ik vergis me alleen in een bijgerechtje dat op m'n bord lag. Als ik daar een volle hap van neem blijkt het gember te zijn en dat is niet echt m'n favoriete smaak (understatement). Maar snel even wegspoelen met een biertje. Na het dessert en de koffie lezen we nog wat en gaan we vroeg slapen (wanneer niet eigenlijk) want morgen weer vroeg op om te gaan snorkelen.

Witte stranden

Zaterdag 24 september

Ik was gisteren gebleven bij de siësta. Na deze noodzakelijke rust (vakantie vieren is best vermoeiend) zijn we opnieuw Stone Town ingedoken. Op zoek naar de voormalige slavenmarkt. De slavenhandel was een big issue op Zanzibar en de afschaffing van de slavenhandel is een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis. We krijgen bij de slavenmarkt uitleg van een lokale gids die een zeer uitgebreide monoloog hield over de slaventijd. Helaas was het nogal ingestudeerd en legde hij de klemtonen allemaal verkeerd. Was dus niet makkelijk te verstaan. We mochten de slavenkamers binnen en kregen wat smeuïge details te horen. In een zeer kleine ruimte werden maar liefst 15 slaven gevangen gehouden, geketend aan hoofd en voeten, zonder toilet o.i.d. Met enige verbeelding kun je nog ruiken hoe het toen was. De meeste slaven van Zanzibar werden getransporteerd richting Midden-Oosten. Er is een mooi monument ter ere van de afschaffing van de slavernij. Iets waar dr. Livingstone (I presume) sterk voor gestreden heeft. In de kerk staat een speciaal kruis ter nagedachtenis aan hem.

Aan het einde van de middag genieten we weer van de mooie zonsondergang en gaan we dineren vlakbij het water bij een restaurant met Swahilische keuken.

Na terugkomst in het hotel drinken we een bak heerlijke koffie, maken we de koffers alvast zo goed als reisklaar en drinken we een biertje op onze veranda. We worden morgen om half 11 opgehaald dus we kunnen in alle rust ontbijten.

We nemen ook nu weer met weemoed afscheid van een fantastische locatie en worden opgehaald voor een taxirit van ongeveer een uur naar de Noord-Oost kust van Zanzibar. We worden verwacht in Matemwe Beach village.

In de buurt van Zanzibar stad is het nogal bewolkt en onderweg regent het zelfs nog even. Naarmate we dichter bij onze bestemming aankomen wordt het weer echter steeds mooier. De thermometer in de auto geeft inmiddels 30 graden aan.

Onderweg zien we heel veel vruchtbare akkers en volop activiteiten op het land en langs de weg worden de groentes en fruit te koop aangeboden.

De chauffeur is er niet helemaal bekend dus we zoeken nog even maar uiteindelijk bereiken we ons doel. We worden weer met een drankje welkom geheten om vervolgens naar de kamer te gaan. Het mag eigenlijk geen kamer heten. Het heet dan ook een suite. Het is een compleet huis. Het is een rond huis waar je achtereenvolgens de woonkamer )met 3 lounge bedden, de badkamer, toilet en slaapkamer tegen komt. Maar dat is nog niet alles. Er is ook nog een relax zolder met schommelbedden en een geweldig uitzicht.

Daarna maar even het strand verkennen. Er staat gelukkig een lekker zeewindje maar toch is het bloedheet. De stranden zijn wit en het water is blauw. We hebben het paradijs weer gevonden.

Na een lekkere lunch zijn we richting strand gegaan om wat te zonnen, te zwemmen en te genieten van het uitzicht. Het strand is zo wit dat het zelfs met de zonnebril op nog zeer doet aan je ogen. Het water van de Indische Oceaan is heerlijk warm. Er is gelukkig ook genoeg schaduw op het strand van de palmbomen die aan de rand staan. Ook staan er speciale schaduwhuisjes met ligbedjes.

Na het strand informeren we naar de mogelijkheden om te snorkelen. Dat wordt gedaan in de buurt van Memba, een eiland hier vlak bij. Dit schijnt een van de mooiste plaatsen te zijn om te snorkelen of te duiken. We gaan dit waarschijnlijk maandag doen.

Nu zitten we nog even lekker te loungen bij het zwembad. Hier staan ook weer lekker ligbedjes en heerlijke loungebanken. Met een Safari en Pina Colada is het hier wel uit te houden in de avondzon.

Het diner van vanavond bestond uit een BBQ-buffet waarbij er alleen tafels van 8 personen waren. Hierdoor kom je automatisch in gesprek met andere vakantiegangers. Eerst hadden we een gesprek met Nieuw-Zeelanders die verschillende landen hadden bezocht (o.a. Kenia, Uganda en Tanzania) maar die binnenkort ook weer terug gaan. Zij gaan echter het voorjaar en de zomer tegemoet terwijl wij de herfst induiken als we thuis zijn. Naast Josee kwam een dame te zitten en na enige woordenwisselingen bleek het een Hollandse dame te zijn die hier voor haar werk is. Zij werkt voor een Rabo bank foundation die projecten in o.a. Tanzania ondersteunt. Zij heeft nu o.a. als taak een reis te organiseren die het nuttige met het aangename combineert: het bezoeken van de projecten en vakantie vieren. Ze is dus nu hotels en lodges aan het selecteren maar ook de status van de projecten vaststellen om te rapporteren over de voortgang of zonodig bij te sturen. Zo ondersteunen ze bijvoorbeeld een project ter ondersteuning van de albino's. Dit project wordt lokaal geleid door een lokale albino. Ze proberen o.a. hotels en lodges zover te krijgen dat ze een plaats beschikbaar stellen om informatie te verstrekken en overbodige spullen van toeristen te verzamelen zoals zonnebrandcreme, shirts met lange mouwen, lange broeken, petten, hoeden etc. Alles wat dus kan dienen als bescherming voor hun blanke huid. Een buitengewoon goed initiatief dus.

Albino's zijn nog steeds een hot item in Afrika en ook in Tanzania. Zo las ik in een krant dat de minister een einde wil maken aan alle misstanden omtrent albino's. Er zijn nog teveel medicijnmannen die ernstig misbruik maken van de albino's. Zo'n witch-dokter geeft dan bijvoorbeeld aan een lokale bewoner aan dat hij/zij kan genezen als men met een hand van een albino meeneemt. Dit is slechts één van de vele lugubere voorbeelden. Je kunt je voorstellen tot welke misstanden dit (nog steeds) leidt.

Stone Town, Zanzibar stad

Vrijdag 23 september

Met een half uur vertraging zijn we gisteren met een vliegtuig van Precision Air vertrokken uit Arusha. Op een vliegtijd van een uur kun je niet veel tijd meer winnen dus we kwamen ook een half uur te laat op het vliegveld van Zanzibar aan. We moesten daar tussen verschillende andere vliegtuigen (met draaiende motoren) door naar de aankomsthal lopen. Daar werd ons paspoort en ons medische paspoort vluchtig bekeken en we mogen meteen naar de “bagage claim”. Dit betekent in de praktijk een bank waar de koffers op gelegd worden. Tot onze verrassing komen onze koffers ditmaal als eerste tevoorschijn en zo staan we 5 minuten na landing in de aankomsthal waar diverse chauffeurs met naambordjes staan te wachten. Toch wel bijzonder dat er ook iemand tussen staat met “BERT VOS” erop. Na een rit van ongeveer 10 minuten zijn we bij ons hotel. Al toeterend door de zeer nauwe straatjes van Stown Town. Dit toeteren doen ze omdat de meeste van die smalle straatjes gewoon tweerichtingsverkeer toestaat maar amper breed genoeg is voor 1 auto. Door te toeteren waarschuwen ze dat er iemand aankomt zodat deze op een bredere plaats kan stoppen.

We slapen in het Zanzibar Palace hotel, midden in Stone Town. Het is gelegen in een onooglijk straatje. Als we de deur eenmaal binnen zijn komen we echter in een geweldig sfeervol hotel met zo'n 10 kamers in een kolossaal pand. Geheel in Oosterse sferen, een beetje vergelijkbaar met de Ryads in Marrakech. Deze parallel gaat overigens voor meer zaken op maar daarover later meer. We worden ontvangen door de eigenaren (Nederlanders) en een stagiaire die hier voor zijn studie Marketing ongeveer 5 maanden verblijft. Na een heerlijk ontvangstdrankje worden we naar onze kamer “Sultana” gebracht. Dit is ook een sprookje van duizend en één nacht. Gigantische kamer met een prachtig hemelbed van houtsnijwerk, een familiebad en ook nog een veranda over de hele breedte van de kamer. Bovendien een ventilator én airco. Om 4 uur 's middags is het nog 30 graden dus dat is wel lekker.

Omdat we nog niet veel gegeten hebben gaan we lunchen in het hotel. Alles is zeer persoonlijk en intiem. De eetruimte bestaat uit 5 tafeltjes. We bestellen de huissalade (met een biertje ;-) en het duurt best wel lang. Het wachten is echter niet voor niets geweest want het is overheerlijk en allemaal vers bereid. Zelfs de hardgekookte eieren die erin zitten zijn nog warm. We zien ook al dat de dinerkaart voldoende lekkere dingen aanbiedt.

Na de lunch duiken we Stone town in (we hebben enkele tips van de eigenaar ontvangen). Het lijkt sterk op de souks van Marrakech: een doolhof van gigantisch veel kleine straatjes waar iedereen met zijn fiets, brommer of handkar toch door heen moet. Voordeel hier is dat je eigenlijk niet kunt verdwalen. Je komt altijd uit bij het water of bij een grote weg die Stone Town afscheidt van de rest van de stad Zanzibar. Ook het aantal winkeltjes doet ons denken aan Marrakech en er is ook een plein dat 's avonds helemaal volgebouwd wordt met eetkraampjes. Nadat we (weer) wat souvenirs gekocht hebben genieten we aan het water van de zonsondergang terwijl de traditionele dhow zeilboten uitvaren om te gaan vissen. We besluiten om in het hotel te eten en dat blijkt een fantastische keuze. Het is voor Tanzaniaanse begrippen niet goedkoop maar het is echt superlekker met ook heerlijke tussengerechtjes. We hebben ook al een echte koffiemachine zien staan en dat betekent eindelijk weer eens een echt bakje koffie van vers gemalen bonen en dat smaakt echt beter dan al die oploskoffie. Na het eten zitten we nog even heerlijk uit te buiken op de veranda en te genieten van de gebeurtenissen in de “straat”. We laten heel decadent nog 2 pina colada's bezorgen en hebben dus een fantastische avond.

Toen we gisteravond gingen slapen hadden we wel wat angst voor de hoeveelheid moskeeën hier in de buurt aangezien 97% van de bevolking Moslim is. Dit viel echter mee. Het was wel een warme nacht maar dankzij de ventilator en de airco kunnen we dat redelijk beperken. We zijn echter toch weer vroeg wakker omdat het leven hier op straat vroeg begint en men begint dus ook al vroeg te toeteren.

Na een heerlijk ontbijt gaan we richting markt. Dat is met recht wel een bijzondere gebeurtenis. Heel veel groentes, specerijen, vlees en vis. Er is ook een speciale kippenafdeling waar tientallen grote manden met grote hoeveelheden (levende) kippen van eigenaar wisselen. Eén voor één worden ze uit de mand gehaald en teruggestopt totdat ze de dikste gevonden hebben. Dat gebeurt niet altijd zachtzinnig. Ik denk dat de partij voor de dieren hier niet in de regering zit!

Als we de hoek omgaan zien we ook dat de kippen soms ter plekke geslacht worden. Men loopt daarbij op blote voeten door het bloed en de veren. Ik denk dat ik vanavond een keer geen kip eet.

Ook de grabbeltafels met restanten vis of vlees zien er niet echt smakelijk uit. Heel veel vliegen en graaiende mensen. Bijna kokhalzend gaan we hier weer naar buiten.

Vervolgens bezoeken we de haven met de traditionele dhow schepen die voor vracht gebruikt worden. Er zijn er net een aantal aangekomen uit Dar-Es-Salaam gekomen met houtskool. De grote zware zakken worden allemaal met het handje gelost.

Voor de lunch bezoeken we ook nog het geboortehuis van Freddy Mercury. Even daarvoor hebben we ook al iets gedronken bij het Mercury's Restaurant. We eten een pizza als lunch en zoeken daarna het hotel op voor een siësta want de temperaturen lopen aardig op.

Tijdens de siësta kan ik meteen het dagboek bijwerken en publiceren want we hebben hier Wifi op de kamer. De eigenaar is een voormalig ICT-er en heeft dit dus aardig geregeld voor ons. Vandaar dat zijn website er ook zo goed uit ziet.

Transfer

Vanochtend de schone was ontvangen. We kunnen er dus weer even tegenaan met schone kleren. Door al dat stof is dat toch wel lekker. We zitten nu te wachten tot we opgehaald worden voor ons transport naar het vliegveld. Vanmiddag gaan we naar Zanzibar om daar nog een week bij te komen (en hopelijk ook uit te slapen) van onze inspanningen en ervaringen van de afgelopen 2 weken. En dat is niet gering.
Ik maak van de gelegenheid gebruik om de blog bij te werken. Foto's blijft helaas erg moeizaam hier. Het is met veel pijn en moeite gelukt om een paar foto's te publiceren. Tot later.

Groeten Bert en Josee

Koken met Mama

Woensdag 21 september

Uiteraard zijn we wéér voor de wekker wakker. We konden tot half 8 slapen maar dat is helaas weer niet gelukt.

Om 9 uur worden we door Fay en onze gids voor vandaag Godfried (ik hoop dat ik het goed schrijf) opgehaald. We rijden richting Mount Meru. Ergens op de helling van Mount Meru laat Fay ons achter. Hij zal ons vanmiddag ergens anders weer ophalen. We beginnen aan onze wandeling op de hellingen van Mount Meru terwijl het nog bewolkt is en het is dus heerlijk weer om te wandelen. Het gebied is ontzettend groen en de grond is dan ook erg vruchtbaar. De meeste mensen hier hebben dus een redelijk goed bestaan vanwege het feit dat hier van alles verbouwd wordt: koffie, wortelen, aardappelen, bonen, bananen. Bovendien gaat het hier ook met de dieren erg goed: voornamelijk koeien, geiten en kippen. Maar die zien er inderdaad stuk voor stuk erg gezond uit. Er is nl. voedsel voldoende. Volgens Godfried hebben alleen de mensen die lui zijn het minder goed want het kost natuurlijk wel wat inspanning om te “boeren”.

Godfried (en ook Fay trouwens) komt uit deze regio en behoort tot de Meru-people. Hij kent de omgeving en de mensen dus erg goed. De mensen zijn erg vriendelijk voor ons mzungu en zien ons niet als een bedreiging. Ook heel veel kinderen vinden het erg interessant dat we daar lopen en reageren ook erg leuk op onze aanwezigheid. We stijgen behoorlijk tijdens onze wandeling en als ook de zon nog doorbreekt wordt het dus flink zweten. Heerlijk om te doen in deze prachtige groene oase. Godfried vertelt ons veel over de plaatselijke gebruiken maar ook over hoe bomen en planten worden gebruikt als medicijn. Uiteindelijk klimmen we naar ruim 2000 meter. Tijdens onze klim ontmoeten we ook nog een “albino” die ons heel vriendelijk te woord staat. Hij lijkt bijna blij te zijn met meer blanke mensen.

Aangezien we geen lunchbox hebben meegenomen zijn we wel benieuwd wat er nog gaat gebeuren. Godfried geeft aan dat we nog een klein stukje moeten lopen voordat we bij een aantal familieleden/vrienden van hem komen waar we blijkbaar gaan lunchen. We worden inderdaad ontvangen door een zeer vriendelijke familie die trots hun huis, tuin en keuken laten zien. Mama is op dat moment aan het koken voor ons en we worden uitgenodigd om plaats te nemen in de keuken om te zien hoe men kookt. De keuken is altijd apart van het woonhuis omdat ze op houtvuur koken. De hele keuken (ca. 2 vierkante meter) en alle pannen zijn dus zo zwart als roet. Josee en ik nemen allebei plaats in de keuken naast Mama. We kijken toe naar het gegoochel met pannen, deksels, vuur, rijst en aardappelen. Mama heeft er zichtbaar plezier in. Zowel in het koken als in het feit dat wij erbij zitten. Ze moet ook erg lachen als ik wat moeite moet doen om plaats te nemen op het krukje dat op 15 cm boven de grond staat. En om vervolgens mijn benen in de knoop moet leggen om te voorkomen dat ze in het vuur liggen. Ze is erg vriendelijk maar verstaat geen Engels dus direct communiceren met haar is niet zo makkelijk. Met handen en voeten lukt ook niet want mijn voeten zitten in de knoop. Het wordt dus alleen met handen en af en toe met behulp van Godfried. Op het erf hebben ze geiten, koeien en kippen die er allemaal geweldig goed uit zien. De kippen zijn zogenaamde “happy-chicken”. Dat betekent zoiets als scharrelkippen omdat ze overal kunnen gaan en staan. Als we klaar zijn met koken worden er diverse pannen naar buiten gedragen. Onder de boom staan een aantal boomstammetjes die dienst doen als stoel en tafel. We eten rijst, aardappelpuree, groente, avocado, chepatti? (een soort pannenkoek), bonen en krijgen verse melk direct van de koe te drinken. Het smaakt allemaal voortreffelijk.

Het afscheid van de familie is bijzonder hartelijk en we omhelzen elkaar alsof we elkaar al jaren kennen!

Tijdens het middaggedeelte van de wandeltocht dalen we aan de andere kant van Mount Meru weer af. Daarbij komen we langs een aantal mooie viewpoints op Mount Kilimanjaro. Helaas zit de berg voor het grootste gedeelte in de bewolking maar krijgen nog wel de top  te zien (Uhuru Peak). Deze top ligt op ruim 5800 meter hoogte is is de hoogste berg van Afrika. Tijdens de rest van de afdaling gaan we letterlijk door het stof. Op de wandelpaden is het erg droog. Het laatste stuk lopen we over de “weg” en als er een auto of motor langskomt proberen we zo lang mogelijk onze adem in te houden en onze ogen dicht te doen. Helaas lukt dit niet altijd dus we hebben weer heel wat stof gegeten.

Aan het einde van de wandeling staat Fay ons weer op te wachten met de auto. Hij brengt ons weer terug naar de Ilobus safari lodge in Arusha. We nemen snel een douche en proberen ons zo goed mogelijk schoon te schrobben om te voorkomen dat onze handdoek helemaal bruin is na het afdrogen.

Nu liggen we lekker op een ligbedje bij het zwembad met een heerlijk biertje. Vanochtend met de eigenaar van de lodge afgesproken dat hij vanavond voor ons een speciaal menu zal laten bereiden met vlees van de buffel en de Thompson gazelle.

Morgenochtend brengt Fay ons weg naar de shuttle bus die ons naar Kilimanjaro airport zal brengen voor de vlucht naar Zanzibar.

Rustdag

Dinsdag 20 september

Helaas weer niet uit kunnen slapen. Vannacht veel blaffende honden gehoord en vanochtend vroegen zaten er een aantal luidruchtige vogels bij ons huisje. Ons huisje ligt mooi beschut tussen een aantal prachtige bomen. Het is allemaal erg ruim opgezet en erg groen. Vanochtend vroeg liepen er alweer diverse heren en dames in de tuinen om de tuinen te verzorgen. Ook het zwembad ligt er aanlokkelijk bij maar het is nu nog bewolkt. Hopelijk trekt het vandaag nog open.

Na het ontbijt gaan we met de taxi naar de stad om een middeltje te zoeken om de levensgrote “aft” in de mond van Josee te kunnen behandelen. Hier heeft ze al de hele vakantie flink last van maar in de natuurparken zijn niet zoveel apotheken te vinden.

Bij een goed geoutilleerde apotheek die eigendom is van Indiërs (op advies van Desiree) vinden we een middeltje. Hopelijk gaat het nu snel wat beter.

We doen nog een paar inkopen en bezoeken ook nog een (toeristische) markt waar we nog een paar kleine souvenirs kopen. Vervolgens weer met de taxi terug naar de lodge om de rest van de dag te vullen met kaarten schrijven, luieren, dagrapport schrijven, lezen, zwemmen, eten, drinken, zonnen en hopelijk ook nog even internetten.

We hebben een wasmand vol spullen aangeleverd om te laten wassen en stofvrij te laten maken. Als het goed is komt dit vanavond gewassen en gestreken weer terug.

Morgen gaan we een dag wandelen op de hellingen van Mount Meru, het kleinere broertje van de Kilimanjaro maar altijd ook nog ruim 4 km hoog. We krijgen daarbij een andere gids als Fay want Fay verkiest de auto boven het wandelen. Hij is ook wel toe aan een paar vrije dagen. We zullen ook het dorp Mulala bezoeken om wat van de lokale leefomstandigheden mee te krijgen.

Het Afrikaanse leven

Maandag 19 september

Na een koude douche (zou Willem Alexander die ook gehad hebben?) zaten we om 6.45 uur aan het ontbijt, na een nacht van onrustig slapen ivm. veel wind. Om 8.00 uur vertrokken we naar het dorp waar we gisteren ook al een rondleiding hadden. We gingen met dezelfde gids als gisteren weer lopen door het dorp. Dit keer liet hij ons andere dingen zien. Zo gingen we naar de primairy school, waar kinderen van 4 tot en met 7 jaar komen. Eerst bezochten we het hoofd van de school in zijn kantoor, hij vertelde ons wat over de school. Daarna bezochten we een paar klassen. De klassen waar les werd gegeven sloegen we over, om ze niet te storen. Er waren 2 klassen waar geen teacher was, dus deze gingen we binnen. De kinderen zaten heel rustig in hun bankjes met z'n 2en of 3en. Toen de hoofdmeester binnen kwam stonden ze gelijk op en begroette ze hem met z'n allen. Hij vertelde toen dat ze weer konden gaan zitten. Het hoofd van de school stelde ons voor, en vroeg of de kinderen vragen hadden voor ons. In 1e instantie durfde niemand iets te vragen. Maar toen er één zijn vinger opstak, volgde er al gauw meer vragen. Ze wilde weten hoe we heten, waar we vandaan kwamen en wat voor werk we deden. Ook wilden ze weten waarom we naar Tanzania gekomen waren en wat het belangrijkste voedsel in Holland is. De klassen waar geen teacher was zaten te wachten tot de teacher in de andere klas klaar was met les geven. Er was nl. een tekort aan teachers omdat ze slecht betaald worden. Het was wel heel opmerkelijk dat de kinderen in de klassen zonder teacher heel rustig in de schoolbankjes zaten. Terwijl er ongeveer 60 kinderen in de klassen zaten. In één klas werden we op een wel heel bijzondere manier welkom geheten: alle leerlingen zwaaiden naar ons terwijl ze hun duim op hun voorhoofd hielden. Sommigen van jullie lezers zullen begrijpen dat dit voor ons erg komisch was. Aangezien de hoofdmeester zijn duim niet op het voorhoofd had kostte het veel moeite om de verleiding te weerstaan.............

Er waren op deze school klassen met wel 100 kinderen. Wat een luxe toch allemaal in Nederland. Na het bezoek aan de klassen moesten we nog even onze naam in het gastenboek noteren. Er druppelen nog steeds kinderen binnen maar dit zijn kinderen die eerst 10 km hebben moeten lopen om op school te komen......

Er werd nog gevraagd om een evt. vrijblijvende bijdrage voor het kopen van lesmateriaal. Waar wij graag gehoor aan gaven. De hoofdmeester was zichtbaar zeer verguld met onze bijdrage.

Na het bezoek aan de school hebben we ook nog een bezoek gebracht aan het plaatselijke ziekenhuis. In dit ziekenhuis was één dokter, die bijna aan zijn spreekuur begon. Hij gaf ons nog een rondleiding. Er was weinig materiaal aanwezig, gewoon schrikbarend. Hij vertelde dat er wel medicijnen aanwezig waren, maar niet genoeg. Veel mensen in het dorp krijgen ook malaria. Volgens de lokale gewoonte kan men door het drinken van een extract uit een boom  beter worden.

Vervolgens gaan we nog naar een huis waar een soort bier wordt gebrouwen van mais en bananen. Eén van de lokale mensen stelt enthousiast zijn (kleine emmer) bier ter beschikking. Bert proeft het troebele bier maar volgens hem is het niet lekker, dus ik sla deze keer over. Het bier is erg goedkoop voor de mensen, met als gevolg dat een heleboel mensen 's morgens al beginnen met drinken. Voor € 1,- kun je een hele dag drinken van het lokale brouwsel en dus flink dronken worden. Er zaten ook al 3 dames gezamenlijk aan het bier om 9.30 uur, en ze waren erg aan het giechelen.

Veel mensen in het dorp zijn druk met het bouwen van een nieuw huis. Sommigen gebruiken zelf gemaakte bakstenen. Deze stenen moeten 3 weken aan de zon drogen voordat ze gebruikt kunnen worden. Ook bij deze Datoga stam is het toegestaan dat een man meerdere vrouwen heeft. Een huis met 3 deuren betekent vaak dat er 3 vrouwen wonen (ieder in hun eigen gedeelte) met één man.

Hoewel er regelmatig mzungu door het dorp rondgeleid worden vindt niet iedereen dit even leuk. Soms roept men dat er mzungu aankomen zodat anderen tijd hebben om zich te verstoppen. De meeste mensen vinden het overigens geen probleem en gaan gewoon door met hun werkzaamheden

Vanwege de droogte is het erg stoffig in het dorp. Het grote pluspunt van dit dorp is dat er op 2 plaatsen water beschikbaar is voor de dorpelingen. Voor mensen van buitenaf is er ook een kraan beschikbaar. Men komt uit de weide omgeving hier naar toe om water te halen. Ze vertrekken dan 's ochtends vroeg om 2 jerrycans met water te halen en komen dan vaak laat in de avond weer thuis.

Bij een klein winkeltje stopt de gids om één sigaret voor zichzelf te kopen. Men rookt hier sigaretten maar ook marihuana. Dat verbouwen ze niet zelf maar hiervoor moet men naar Karatu. De gids weet exact de actuele prijzen te noemen ;-)

Op het eind van de rondleiding staat er een groepje kinderen wat vraagt om op de foto te gaan. Bert maakt foto's van ze en laat de foto's aan de kinderen zien. Ze willen dat er nog meer foto's gemaakt worden. Bert was wel 10 minuten zoet met ze.

Na de rondleiding gaan we terug naar de lodge, waar we een uur later gaan lunchen.

Na de lunch vertrekken we dus weer richting Arusha en we moeten daarbij helaas eerst ca. 1,5 uur door het stof......

Als we van de stofweg af zijn moeten we nog ca. 150 km over asfalt afleggen. We genieten alledrie volop van het asfalt. Josee en ik hebben het geluk dat we regelmatig de oogjes even kunnen sluiten. Fay blijft gelukkig wel wakker. In Arusha is het zoals gewoonlijk erg druk en hectisch. De laatste paar kilometers duren erg lang en voordat we de lodge bereiken moeten we eerst weer over een stuk onmogelijke weg met nog meer stof. Het is tijd om afscheid te nemen van Fay. Na 10 dagen zeer intensief met elkaar opgetrokken te hebben valt dit ons zwaar. We zijn hem erg dankbaar voor alles wat hij voor ons gedaan heeft. We beloven hem de foto's ter beschikking te stellen en iets in het gastenboek op de website te plaatsen. Bij de lodge zit Desiree ons al op te wachten en samen drinken we een heerlijk biertje om het inwendige stof een beetje door te spoelen. Desiree is blij om te horen dat we zo ontzettend naar ons zin gehad hebben en we beloven haar om Afroriginal tours in Nederland van harte aan te bevelen. Dat hebben ze zeker verdiend. We nemen nog even de laatste details door van de rest van de vakantie want waarschijnlijk zullen we Desiree en Fay niet meer persoonlijk ontmoeten. Onder vele  dankzeggingen nemen we ook afscheid van Desiree om vervolgens direct de douche in te duiken en aan te schuiven voor het diner. Het diner bestaat naast een champignonsoep en een toetje uit een soort van Tanzaniaanse rijsttafel met 12 verschillende gerechten.

We sluiten de avond af met een kop (oplos)koffie en gaan weer maar eens vroeg naar bed omdat we helemaal total-loss zijn. Morgen een welkome rustdag.

Chillen aan het zwembad

Zondag 18 september

Uitslapen en een hele ochtend vrij. Althans dat was de bedoeling. We hebben het tot gisteravond tien uur kunnen rekken maar toen vielen de luiken toch echt dicht. Dan valt het dus ook niet mee om uit te slapen en zeker niet als er om 6.30 uur een wake-up call komt die we echt niet besteld hadden :-(( Och, dan heb je nog wat aan je dag moet je dan maar denken. Alles lekker op het gemakje doen vervolgens. Nog wat aan het “dagrapport” gewerkt en wat foto's uitgezocht om te publiceren. Na het ontbijt duiken we dus het internet op. Omdat het internet hier redelijk snel is lukt het zowaar om naast het dagrapport ook enige foto's te plaatsen.

Omdat het heerlijk zonnig weer is (met gelukkig af en toe een wolkje) gaan we na het ontbijt lekker bij het zwembad liggen. Eerst een poosje in de zon en later in de schaduw. Het water is erg koud en Josee ziet er dus vanaf om te zwemmen. De ligbedden liggen heerlijk en we kunnen eindelijk eens een flink stuk lezen. Ik doe dat op mijn e-reader die ik van Josee alvast voor m'n verjaardag heb gekregen. Met assistentie van Bas gekocht en hij heeft er ook al de nodige boeken op gezet. Het lezen met zo'n ding gaat ideaal. Ik ben er dus erg blij mee. We lopen ook nog een rondje door de prachtige tuinen van het farmhouse alvorens Fay ons komt vergezellen voor de lunch. Een heerlijke, overdadige lunch. We starten met een organische salade met producten uit eigen tuin. Josee kiest daarna voor de kip met rijst en ik ga voor de spaghetti. We krijgen vers fruit toe.

Na de lunch vertrekken we richting Lake Easy. Hier wonen weer andere Tanzaniaanse stammen. Het gebied rondom de Farmhouse is de streek van de Iraqu. Bij Lake Easy wonen de Datoga en de Hadzabe (bushmen). Omdat door de droogte alle dieren uit deze streek zijn verdwenen zijn ook de Hadzabe mee verhuisd omdat zij leven van de jacht. We moeten ongeveer 50 km afleggen en weer over verschrikkelijk slechte wegen met ongelooflijke veel stof, kuilen en stenen. Gelukkig duurt het ditmaal slechts anderhalf uur. Onderweg worden we wel een beetje stil van de leefomstandigheden van de mensen hier. Zeer kleine, primitieve huisjes en alleen maar stof hoewel het normaal gesproken een relatief vruchtbaar gebied is. Er wordt zelfs hier en daar maïs verbouwd.

Vlakbij Lake Easy komen we bij een flink dorp waar we rondgeleid worden door een local van de Datoga stam. Hij praat redelijk Engels maar wel met verkeerde klemtonen en hij praat bovendien een beetje zachtjes. Hij is dus moeilijk te verstaan. Het lijkt bovendien zo stoned als een garnaal te zijn. Desiree had ons hier al voor gewaarschuwd dat met name de mannen vrij vaak “stoned” zijn. Een aantal dingen vertelt hij dus wel 3 keer.  In eerste instantie worden we overigens zeer aangenaam verrast door het vruchtbare achterland dat bij dit dorp hoort. Er komt water uit de grond dat rechtstreeks (onder de grond) vanuit de Ngorongoro krater hier naar toe stroom. Er wordt hier dus veel aan landbouw gedaan en dan met name (rode) uien en bonen. De uien worden zelf geëxporteerd naar andere Afrikaanse landen. Na de rondleiding over het land doen we een rondje door het dorp en daar voelen we ons behoorlijk opgelaten om als Mzungu (blanke) door een dorp met lemen huisjes te lopen die zo groot zijn als onze garage waar een gezin met 5 kinderen in woont. De koeien en geiten lopen in en om het huis en ook al het afval ligt gewoon op straat. Dit zet ons luxueuze leventje weer in een ander daglicht. We zullen (voorlopig) niet meer klagen!

Na de citytour rijden we verder naar onze lodge, gelegen aan het meer. Het is weer een tented camp: luxe tenten met alles erop en eraan op een fantastisch mooie plek. Het meer is op een paar kleine plasjes na helemaal droog. De lodge is klein van opzet: 7 tenten maar met een paar prachtige plekjes om van de zonsondergang en -opkomst te genieten. Er is zelfs een zwembad en een vijver.

In juli van dit jaar heeft kroonprins Willem-Alexander met Maxima en de kinderen en de familie Zorreguieta en een fors aantal body guards hier een paar nachten geslapen. Dit wordt vol trots door de Argentijnse eigenaresse verteld. Zij wist niet van tevoren dat ze kwamen en of haar nationaliteit hier iets mee te maken had weet ze ook niet. Op dit moment zitten we op onze veranda een heerlijke biertje (safari) te drinken en om half acht mogen we alweer gaan eten. Het stikt hier wel van de muggen dus hebben ons al ingesmeerd met Deet. Het is inmiddels pikdonker en ook de vleermuizen vliegens ons hier letterlijk rond de oren.

Morgenmiddag vertrekken we weer richting Arusha, onze startplaats, om Fay weer thuis te brengen.

Big five!

Zaterdag 17 september
Nog maar 2 weken geleden waren we aan het feest vieren op de wijnhoeve in Dreischor. Het lijkt een eeuwigheid geleden. Het "op safari gaan" is zo intensief door alle ervaringen die je opdoet. Iedere avond liggen we vroeg op bed. Het is nog niet later geweest als tien uur. Dat komt natuurlijk ook omdat we er iedere ochtend vroeg op uit trekken. Desondanks zijn we iedere ochtend al vóór de wekker wakker.
Vanochtend met lunchbox om 8 uur vertrokken richting de Ngorongoro krater. Weer een helse tocht maar gelukkig duurt deze maar een uur. Dan begint de afdaling de krater in. Het is een erg steile helling maar de auto van Fay heeft er geen moeite mee. Overigens is dit wel de reden dat er geen giraffes zijn in de krater. Zij kunnen de steile hellingen niet af. Hoewel het geen doel op zich is zouden we het toch wel leuk vinden om onze big five compleet te maken. Leeuw, olifant, buffel en luipaard hebben we al. Alleen de neushoorn ontbreekt nog. De kans om hem te zien te krijgen is overigens niet heel groot. In de hele krater bevinden zich slechts ongeveer 30 neushoorns.
De rand van de krater bevindt zich ongeveer op 2400 meter hoogte en het is dus flink koud daarboven. De bodem ligt ongeveer 600 meter lager en beslaat ongeveer 260 km2. Het is opmerkelijk dat alleen in de Ngorongoro Conservation area permanent mensen mogen wonen. Dit zijn de Masai. Dit is hun oorspronkelijke woongebied en dragen dus bij aan het conserveren van de omgeving. De Masai worden ook gedoogd vanwege het feit dat zij alleen hun eigen geiten en koeien eten maar geen andere dieren. Dit kan niet volgens hun cultuur. Zij vormen dus geen bedreiging voor de fauna van het gebied.
Er lopen dus veel Masai met hun kuddes in het gebied rondom de krater. Overdag gaan ze ook met al hun dieren de krater in, eerst de steile hellingen af en 's middags weer naar boven. De krater bevat erg veel voedsel en daarom zijn er heel veel dieren te zien.
Op zoek naar de neushoorn zien we vele dieren langs komen. Met name de gigantische kuddes met zebra's en wildebeesten (gnoe's) zijn erg indrukwekkend. Maar ook de olifanten, hyena's en leeuwen zijn volop aanwezig. Stond tot vanochtend de "leeuwenteller" op 19, na vandaag staat deze op 34!! Inderdaad, voor de wiskundigen onder jullie, hebben we vandaag dus maar liefst 15 leeuwen gezien.
We zijn echter nog niet lang onderweg als Fay vaart mindert en bijna tot stilstand komt. Dat kan in de praktijk 2 dingen betekenen: ofwel zitten er dusdanige kuilen inde weg dat zelfs Fay vaart mindert om daar doorheen te komen, ofwel er is iets te zien. Hij pakt zijn verrekijker en dat is dus niet om de kuilen in de weg te bekijken. Na lang turen komt hij met de melding: "Rhino"! Als hij aanwijst waar we moeten kijken met onze verrekijker kunnen we het bijna niet geloven. Fay heeft inderdaad op grote afstand een neushoorn gespot. Tussen allerlei andere grijze objecten zoals stenen, bomen, olifanten heeft hij dit op grote afstand gezien. Geweldig! Hij staat weliswaar niet op foto-afstand maar we hebben hem op het netvlies. Onze big five is dus compleet. Al turen met de verrekijker komt Josee met de opmerking dat ze er nog één denkt te zien. Ja hoor, dat zal best. En wat blijkt: het zijn er zelfs twee! Binnen een half uur zien we dus 3 neushoorns. Had Josee de vorige dagen al de lastig te vinden krokodillen gevonden nu komt ze ineens met neushoorns. Ze weet wat ze kan gaan doen als het wat minder wordt in de kinderopvang. Uiteraard kan voor ons de rest van de dag niet meer stuk.
We genieten van onze lunch aan het meer. Ook dit keer zijn we weer genoodzaakt om de inhoud van de lunchbox in de auto te nuttigen omdat je anders van alle kanten door haviken wordt belaagd. Er zijn er een aantal die dit nog niet weten en zij zorgen voor een hilarisch schouwspel. Ze weten niet hoe snel ze in de auto moeten komen terwijl hun gids lachten zit toe te kijken.
Het succes van de dag is nog niet op. In de middag staan er ook nog eens 2 neushoorns midden in het open veld te grazen. Deze staan wel voldoende dichtbij om ze vast te leggen. We hebben de big five dus zelfs volledig op foto staan.
De rest van de dag genieten we van de overige dieren waarbij vooral de toenadering van een tweetal hyena's op een grote kudde wildebeesten voor spektakel zorgt. Ze stuiven echt alle kanten op om binnen 2 minuten ook weer massaal terug te keren als de hyena's zijn doorgelopen.
Aan het einde van de dag genieten we tijdens de klim de krater uit nog een paar keer van de prachtige uitzichten op de krater. Dan wacht ons nog één keer een helse rit en we zijn alle drie erg blij als we het park verlaten. Nog nooit zo genoten van een laag asfalt!
Bij aankomst in ons farmhouse besluiten we om allebei een "safari-massage" te nemen om alle zere spieren eens flink te vertroetelen. Dat vertroetelen gaat overigens niet alleen maar met zachte hand en we worden dus flink gekneed maar het voelt heerlijk.
Daarna heerlijk aan de cocktail: Josee een Pina Colada en ikzelf een Screwdriver. How good can life get?
Morgen gaan we op bezoek bij een lokale stam, de Hadzabe, maar het beste nieuws is dat we pas na de lunch gaan vertrekken. Morgenochtend dus heerlijk relaxen!

Terug in de bewoonde wereld

Vrijdag 16 september
Na een rustige nacht en stevig ontbijt verlaten we het kamp om 7 uur. We doen eerst nog een gamedrive tot aan de uitgang van het park. Josee weet weer een krokodil te spotten en naast de gebruikelijke dieren krijgen we een geweldig uitzicht op een cheetah en een "Fish eagle". Met weemoed verlaten we de Serengeti via wederom een helse rit over onmogelijke paden.
Voordat we bij ons nieuwe verblijf aankomen rijden we eerst langs de Ngorongoro krater. Vorige keer zaten we bovenaan de krater in de dikke mist maar nu is er een stuk meer te zien. Morgen dalen we af de krater in. Nu rijden we door naar ons nieuwe verblijf het Ngorongoro Farm house. Dat is wel even andere koek: een superverzorgd en sjiek verblijf met gigantische kamers en prachtig uitzicht. We duiken eerst de douche in want we zitten tot in onze neus en oren onder het stof. Na de douche voelen we ons als herboren en gaan we met een lekker biertje en chips op onze veranda zitten. Dit is toch ook wel weer even lekker. Het farmhouse is van origine een koffieplantage maar is 10 jaar geleden uitgebreid met de lodges. Ze zijn voor een groot gedeelte zelf voorzienend: ze hebben hun eigen koeien, geiten, schapen en varkens en daarnaast hebben ze een gigantische moestuin met alle mogelijke groentes en kruiden die je maar kunt bedenken. Alles wat we gaan eten is dus helemaal vers. Ze verbouwen ook nog steeds hun eigen koffie die hier ook wordt gebrand en gratis wordt aangeboden aan alle gasten.
Als we langs het restaurant lopen ruikt het allemaal al heerlijk dus dat belooft wat. We gaan dadelijk eerst even langs de cocktailbar.
Eerst nog even een laagje Deet aanbrengen omdat de muggen hier weer actiever zijn dan in de Serengeti. Daar hadden we daarentegen meer last van de tse-tse vlieg die vooral actief wordt in de zon als het warm wordt.

Hyena's in da house

Donderdag 15 september
Vannacht was het windstil. Dat betekent dat we heel veel dierengeluiden hebben gehoord hier in het kamp. Ook werd onze tent min of meer aangevallen. Aan de lachende geluiden te horen waren er in ieder geval hyena's betrokken bij de aanval. Dit werd vanochtend door Fay bevestigd. Het is dus een hele belevenis om hier te kamperen. Het is nu 9 uur in de avond en windstil dus dat belooft weer een aantal onheilspellende geluiden vannacht...
Vanochtend weer om 7 uur vertrokken na een heerlijk ontbijt. Eerder hadden we al het centrum en de zuid-oost kant van de Serengeti verkend. Vanochtend is het zuid-westen aan de beurt en vanmiddag gaan we naar het noorden.
Het is eigenlijk niet in woorden uit te drukken wat we hier allemaal te zien krijgen. Een beeld met zebra's, gnoe's, gazelles, giraffen en olifanten tegelijkertijd vinden we eigenlijk al "normaal". Het is werkelijk onvoorstelbaar wat we allemaal al gezien hebben. Vanochtend zien we heel veel grote groepen met olifanten. Ook hebben we weer 5 leeuwen gezien: 3 mannetjes en 2 dames. Dit keer helaas op wat grotere afstand (ik zei het al: we raken verwend). We zien een cheetah op grotere afstand en later zien we er nog één dichterbij. Dat waren al mooie plaatjes maar als de cheetah vervolgens opstaat en op zijn dooie akkertje recht op onze auto afwandelt wordt het toch wel weer heel bijzonder. Hij komt tot 2 meter van de auto tot stilstand en poseert gewillig voor de foto.
We komen ook nog een groep elanden tegen en dat is ons in Noorwegen nog nooit gelukt. De eland is hier de grootste antilope soort en kan tot wel 950 kg wegen. Een aardig lapje vlees dus want zo wordt er hier door alle dieren gerekend.
Tot op heden hadden we helaas nog geen buffels van dichtbij gezien maar ook daarin is vandaag verandering gekomen. Een aantal hele grote groepen maar op een afgelegen plaats staan we oog in oog met 4 buffels. Ze zijn helemaal niet blij met onze aanwezigheid maar zijn daardoor wel een gewillig fotomodel.
Van de big five hebben we dus inmiddels 4 dieren af kunnen strepen: olifant, luipaard, buffel, leeuw. Alleen de neushoorn ontbreekt nog maar de kans om die te treffen is erg gering. In de hele Serengeti zijn er 13 en aangezien dit park half zo groot is als Nederland. Bovendien worden de neushoorns vaak extra beschermd door wegen af te sluiten naar gebieden waar ze zich bevinden. Onze hoop is gevestigd op de Ngorongoro krater: een kleiner gebied met nog 30 neushoorns.
Hadden we gisteren geluk door een luipaard te zien. Vandaag is het weer prijs: vlakbij de plaats waar we gisteren het volwassen luipaard hebben zien jagen zien we nu een jong luipaard in de boom liggen. Dit is waarschijnlijk het jong van het luipaard van gisteren.
Hadden we tot voor kort nog weinig hyena's van dichtbij gezien. Vanmiddag zit er een hele familie voor ons op de weg badend in een plasje modderwater. Tussen alle honderden nijlpaarden die we vandaag gezien hebben weet Josee zelfs ook nog 2 krokodilletjes te spotten. Ze kreeg daarvoor zelfs een compliment van Fay.
Bij de rit naar het noorden zijn we getuige geweest van een voorschot op de "great migration". Vanwege het feit dat er in het zuiden al een paar keer wat buien regen zijn gevallen zijn er een aantal groepen (te vroeg) terug aan het keren naar het zuiden. Grote groepen met zebra's en gnoe's trekken met elkaar naar het zuiden.
Kortom: weer een dag met heel veel hoogtepunten. We zijn waarschijnlijk straks niet alleen verwend maar mogelijk zelfs verpest. Een dierentuin wordt voor ons nooit meer hetzelfde.
Vanavond net voor het donker binnen. Ondanks dat het al laat was blijft Fay met zijn haviksogen rondkijken naar bijzonderheden. Daar geldt geen tijdslimiet voor volgens Fay. Gelukkig hebben we nog net even tijd om te douchen voordat we gaan eten. Het smaakt weer voortreffelijk en we zullen waarschijnlijk (weer) niet later dan tien uur gaan slapen. Morgen de boel weer inpakken. Vertrek om 7 uur richting Ngorongoro farmhouse.

Camping in the wild

Woensdag 14 september
Vannacht een spannende nacht beleefd. Toch wel een vreemd gevoel dat je overdag naar de wilde dieren kijkt en er 's nachts midden tussen in slaapt. Alleen beschermd door een canvas doek! We horen in de nacht verschillende dierengeluiden maar weten (gelukkig?) niet precies welke dieren bij de geluiden horen. Wel moeten we 's avonds de stoelen en de emmer water (waar we ons mee kunnen wassen) binnen zetten omdat anders de hyena's het water op komen drinken en het leer van de stoelen opvreten! We worden om 6 uur gewekt, Het is dan nog donker. Om 6.30 uur zitten we aan het ontbijt en is het licht. Zo snel gaat het hier. Een heerlijk ontbijt met weer eitjes naar keuze, geroosterd brood, vers fruit en pannenkoeken.
Als ik nog even rond de tent loop zie ik nog een aantal hopen olifantenpoep naast de tent liggen. Ik weet niet of ze van vannacht zijn :-)
Om 7 uur begint de gamedrive. In het begin zien we niet zo heel veel maar al gauw zien we steeds meer dieren. De eerste "nieuwe" prooi is een Caracal, een soort lynx-achtige kat. Hij is (natuurlijk) bruin en daarom moeilijk te spotten maar Fay had dit weer mooi gezien met zijn haviksogen. We zien ook weer grote groepen zebra's en gazelle's en de nodige andere dieren. Het hoogtepunt van de ochtend is echter een tweetal damesleeuwen en als we dichterbij komen zien we er ook nog jonge leeuwtjes bij liggen. Na enige beweging zien we dat het 3 jongen zijn. Als op enig moment de dames een beetje onrustig worden en gaan staan en rondlopen (met de jongen) is het helemaal een geweldig schouwspel. De teller voor de leeuwen staat nu dus inmiddels op 12.
Om 13 uur zijn we terug in het kamp voor een heerlijke lunch met pizza, pasta en salade. Het is echt overleven hier!
Na de lunch is er eindelijk tijd voor een siesta. We gaan om 15.30 weer op jacht. We doen dus een lekker dutje. Het is toch veel te warm om buiten in de zon te zijn.
Al snel na het begin van de middagdrive zien we een aantal auto's bij elkaar staan. Daar zal dus wel iets te zien zijn. Daar aangekomen blijkt er een luipaard gesignaleerd te zijn. Hij is echter inmiddels weer in het struikgewas verdwenen. We hopen een glimp van hem op te kunnen vangen en wachten nog even. Inmiddels zijn er een groot aantal auto's gearriveerd. Een aantal auto's verdwijnt weer omdat ze niet langer kunnen wachten. Fay wil echter nog even wachten. Hij denkt dat het luipaard wanhopig op zoek is naar voedsel omdat hij normaal gesproken op dit tijdstip van de dag hoog in een boom ligt te slapen. Het feit dat hij rond loopt betekent dat hij waarschijnlijk nog wel tevoorschijn zal komen om aan voedsel te komen. En Fay krijgt (natuurlijk) gelijk. Het luipaard verschijnt in volle glorie uit het struikgewas en begint zijn strooptocht. Hij onderneemt een aantal pogingen om wild te scoren maar zonder succes. We zijn in staat om hem met de auto de hele tijd te volgen. Af en toe verdwijnt hij maar steeds komt hij weer tevoorschijn. Dit is iets wat niet heel vaak voorkomt en we voelen ons zeer bevooroordeeld vandaag. We blijven het luipaard volgen terwijl de meeste auto's het al voor gezien houden. Als we bijna weer terug naar het kamp moeten heeft hij eindelijk succes. Het is maar een konijn wat hij weet te vangen maar het voorgerecht is dan toch binnen. Omdat het een kleine prooi is wordt deze ter plekke verorberd. We kunnen dit met de verrekijker prachtig volgen. Een grote prooi neemt een luipaard meestal mee de boom in om de prooi te beschermen tegen o.a. de hyena's.
Omdat het bijna donker dreigt te gaan worden gaan we weer terug naar het kamp. Wederom moe maar voldaan nemen we met behulp van de kampbedienden een lekkere douche en na een heerlijke diner (groentesoep, lamsvlees met aardappelen en salade en groentes en gebakken banaan toe!) zitten we nu heerlijk uit te buiken van onze prooien voor de tent. Zo meteen niet de boom maar het bed in. Morgen weer een volledige dag in de boeiende Serengeti.

Op naar de Serengeti

Dinsdag 13 september
Vandaag op weg naar de Serengeti. Eerst een lekker ontbijtje met weer lekker vers fruit en natuurlijk eieren. Na scrambled eggs, omelet nu maar weer eens gekozen voor "sunny side up". Onze koffers worden opgehaald door echte Masai die in de lodge werken. Eigenlijk zou je hier constant mensen willen fotograferen maar daarvoor voel ik me te bezwaard. Dit keer netjes gevraagd en de drie Masai die onze twee koffers komen halen gaan gewillig poseren. Het mooie in deze lodges is dat je niet iedere keer fooi hoeft te geven maar dat je kunt volstaan door één keer fooi in de box te doen. Dit wordt dan over alle medewerkers verdeeld. Prima systeem!
Om 9 uur vertrekken we. Fay rijdt eerst nog even langs een "garage" om een beugel aan de reservewielen/achterklep vast te laten lassen. We rijden via Karatu, een zeer levendig dorp met veel winkels en bedrijvigheid. Dit is ook het laatste echte dorp voor de Ngorongoro en Serengeti NP. Op het moment dat we Ngorongoro Conservation area binnen rijden begint het avontuur op de weg. Urenlang over steeds slechter wordende wegen. Onze Franse voitures en zakJapanners zouden het nog geen 5 minuten vol houden op deze wegen vol kuilen, gleuven, stenen. Onze auto gelukkig wel. Met grote snelheid raast Fay over deze wegeb. Dat schijnt beter te zijn (en sneller ;-) dan langzaam rijden. Nooit gedacht dat ik in mijn leven nog een keer medelijden zou hebben met een auto. Nu dus wel. We stijgen eerst naar grote hoogte (Ngorongoro) en dalen daarna weer.
Rond lunchtijd arriveren we bij de ingang van de Serengeti. We eten daar ons lunchpakket en Fay controleert de auto en rijden daarna nog een poos door over de slechte wegen. Onze nierstenen zijn weer preventief vergruisd. Het vraagt behoorlijk wat concentratie van Fay om de auto in het juiste spoor te houden.
Halverwege de middag begint het spotten van dieren. We zien een kale vlakte (Serengeti betekent eindeloze vlakte) en vragen ons af wat daar te zien kan zijn. Gelukkig zijn er op de vlakte ook stukken met bomen en lage begroeiing. Ongeveer 98% van de bomen op de Seregeti zijn Acacia's maar die zijn er in tientallen soorten. Al snel zien we de eerste dieren. We zien heel veel gazelle's maar daarnaast ook olifanten, giraffes, wrattenzwijnen, mongoose. Al vrij snel zien we een leeuw achter een bosje liggen. Uiteindelijk blijkt het om 3 vrouwtjesleeuwen te gaan die zich goed verstopt hebben. Eén van de leeuwen laat zich uiteindelijk toch in vol ornaat zien. Zeer indrukwekkend!
Verderop zien we weer een grote groep nijlpaarden die liggen te zonnebaden. We zien o.a. veel gieren, buffels, jakhalzen en een hyena. Op een gegeven moment zien we, helaas nogal verscholen een mannetjesleeuw en weer verderop nog een vrouwtjesleeuw. Dat maakt voor vandaag dus al 6 leeuwen en 7 in totaal! Als uitsmijter zien we ook nog een cheetah uitrustend. Dit is het snelste roofdier (tot ca. 120 km/uur) maar kan dit niet zo lang volhouden. Als er een groep giraffes richting de cheetah loopt verwachten we vuurwerk maar ze lopen bijna over de cheetah heen. De giraffes hebben niets te vrezen van de cheetah dus ze worden er niet warm of koud van.
Na nog wat omzwervingen komen we uiteindelijk bij ons kamp. Dit is een kamp met alleen maar tenten. Een soort vacance soleil tenten zeg maar. Er is wel een toilet en WC in de tent. Om te douchen wordt er een emmer met water gevuld en met een handle kun je de toevoer bedienen. Als de emmer opnieuw gevuld moet worden roep je "more water" en wordt de emmer weer gevuld. Overigens staan de bediendes buiten en zelf sta je binnen de tent. Ze kunnen ons dus niet zien ;-) Als je klaar bent roep je "done" en gaan ze weer weg. Het bijzondere aan dit kamp is wel dat het midden in het park staat. Waar we net nog de leeuwen en de andere dieren gezien hebben staan vlakbij de tenten. En er staat geen hek om de tenten. We zitten dus echt midden in het wild en we slapen hier 3 nachten! Er wordt hier centraal gegeten en tegelijkertijd. We worden om 19.30 uur verwacht en waarschijnlijk gaan we daarna vroeg de tent in. Nu begint het overigens te regenen!

25 jaar getrouwd!!

Maandag 12 september
Vandaag zijn we 25 jaar getrouwd. Geen ontbijt op bed maar een ontbijtbuffet op een unieke locatie. Vanaf ons terras is een groep met gnoe's te zien. We hebben om 8.30 uur met Fay afgesproken. We gaan om 7 uur uit bed om te douchen en te ontbijten. Daarna maken we onze lunch klaar. We vertrekken iets voor 9 uur naar Lake Manyara NP. We moeten een klein stukje terug rijden naar Makuyuni om daar de afslag te nemen. Na enige tijd wordt het steeds groener en groener. We komen in de buurt van Mto Wa Mbu. Hier in de buurt is veel water vanwege de bronnen die vanuit de bergen ontspringen. Het is echt een oase waar naast o.a. bananen zelfs rijst wordt verbouwd. Het dorp ziet er dus plezieriger uit als de droge en dorre dorpjes die we richting Tarangire zijn tegengekomen.
Vandaag dus Lake Manyara NP. De naam zegt het al: het meer vormt het centrale gedeelte van het park. Vanwege de droogte staat het meer grotendeels droog en het lijkt momenteel meer op een zoutvlakte.
Lake Manyara NP is een zeer gevarieerd park. Er zijn dichte bossen, wat opener bossen, savannes en er is een meer. De dichtheid van dieren is lager als die in Tarangire maar elk park heeft zijn eigen kwaliteiten. Dit park is erg groen en om die reden al erg aangenaam om te zijn. We zien weer een groot aantal andere dieren waaronder verschillende soorten hornbills (neushoornvogels), maar ook diverse andere vogels. Natuurlijk ook veel olifanten, zebra's, gnoe's, giraffes, wrattenzwijnen etc. Hoogtepunt van de dag is echter het bezoek aan de "hippopool". Dit is een relatief klein meer waar meestal nijlpaarden te vinden zijn. Nou, dat kun je wel zeggen. We zien ongeveer 40-50 nijlpaarden van verschillende leeftijden (en dus omvang). De jongste is slechts een aantal weken oud. Er zijn relatief veel nijlpaarden uit het water. Dit komt omdat het niet superheet is. Als dat het geval is liggen ze nl. ongeveer de hele dag in het water. Er liggen er ook een groot aantal in het water. Opvallend is het grote aantal vogels dat op de ruggen van de nijlpaarden zit. Deze hebben als voordeel dat insecten zoals teken door de vogels worden verwijderd.
Het park ligt tegen de grote Rift Valley aan. Dit is een scheur in de aardbodem die loopt van Tanzania tot aan Jordanië! Bovenop de rond van de scheur zien we huisjes staan. Dat is de plaats waar we vandaag slapen.
Om een uur of 3 verlaten we het park en rijden ongeveer een uur totdat we Kirurumu Tented Camp bereiken. Onderweg komen we weer door traditionele Masai dorpjes en zien weer vele zeer klein lemen hutjes. We slapen dus weer in een tented lodge. Bij aankomst worden we welkom geheten door een Masai krijger. Ook dit keer voelen we ons te bezwaard om een foto te maken. Misschien morgenochtend........
Omdat we vandaag 25 jaar getrouwd zijn heeft Desiree voor ons de mooiste hut van het kamp geregeld. We zien geen enkele andere hut van onze veranda en hebben een fantastisch uitzicht over Lake Manyara. Adembenemend gewoon.
Nadat we ons opgefrist hebben gaan we naar de bar om een lekker biertje. Ook bij de bar hebben we een geweldig uitzicht. Dan smaakt een koud biertje nog lekkerder. Maar zelfs zonder uitzicht is zo'n biertje na een dag safari toch wel heeeeeeeeeeeeeel erg lekker.
Straks eerst weer lekker eten en misschien nog wel een biertje. Hoewel biertje: ze hebben in Tanzania alleen maar halve liters. Die safari's zijn behoorlijk vermoeiend en dus zullen we ook vanavond wel weer op tijd gaan slapen.
Morgenochtend hebben we om 9 uur afgesproken met Fay en dan gaan we op weg naar de Serengeti.
Terwijl ik dit zit te typen horen we vanuit het dal de geluiden van de moskee: "ga zelluf hale" ….........
Hopelijk komen zij morgen ook niet al te vroeg uit bed voor hun gebed.

De surprise van de dag kwam toen we gingen eten. Bert had er niet alleen voor gezorgd dat we een tent met fantastisch uitzicht hadden, maar.......... hij had nog een apart tafeltje voor ons diner geregeld via Desirée. Het tafeltje stond buiten het restaurant,helemaal apart met kaarsjes. We werden daar helemaal in de watten gelegd door onze privé ober. Alleen bleef hij bijna heel de tijd naast ons tafeltje staan. Het eten was echt heerlijk, zowel de soep als het hoofdgerecht als het toetje.

Safari 2: Tarangire NP

Zondag 11 september (nine-eleven)
Vandaag onze eerste migratie. Fay haalt ons op om 9 uur en hij is weer keurig op tijd. Omdat het zondag is valt het mee met de drukte in Arusha. Fay bedenkt zich (gelukkig vroeg genoeg) dat hij de map met papieren is vergeten en hij belt Desiree wakker en vraagt haar om hem een stukje tegemoet te komen. We rijden daarvoor een klein stukje op de weg naar Naïrobi (Kenia). Uiteindelijk zijn we weer op weg en hebben ruim 2 uur te rijden voordat we Tarangire NP gaan bereiken. Onderweg is het erg interessant: grote droge vlaktes met vele Masai dorpjes. Niet verwacht dat we zoveel Masai onderweg zouden zien. Het zijn zware tijden voor hen: vanwege de droogte is er nauwelijks voedsel te vinden voor hun kuddes (geiten en koeien). Veel Masai zijn daarom met hun kudde vertrokken naar vruchtbaardere gebieden. Hier zien we veel jongentjes van nog geen 10 jaar oud rondlopen met hun (voor onze begrippen) uitgemergelde geiten en koeien. We zien ook ontzettend veel Masai in hun traditionele rood geruite dekens gehuld. Dit is nog een echt traditioneel stuk Afrika.
Ook zijn we nog getuige van de gevolgen van een ernstig ongeluk op de hoofdweg. Een personenauto is frontaal gebotst met een vrachtwagen. In de berm ligt iemand volledig afgedekt onder een deken. Het is dus verre van goed afgelopen. Fay is hierdoor wel even van slag. Gelukkig is Fay een voortreffelijk en voorzichtig chauffeur. Hij haalt alleen in als het echt kan en dat kan niet van iedereen gezegd worden.
Dan het Tarangire NP. Voordat we het park ingaan wordt ons geadviseerd om antimuggen te smeren. Dit park staat bekend om de vervelende steekmuggen die vervelende ziektes overbrengen. Ons was ook geadviseerd om geen blauwe of zwarte kleding aan te trekken. In het park hangen verschillende zwart/blauwe doeken om de muggen daar naar toe te lokken zodat de mensen er minder last van hebben. We smeren ook zonnebrandcreme want hier is het aanzienlijk warmer en zonniger als in Arusha. Arusha ligt dan ook op ongeveer 1500 meter hoogte.Ook dit park overtreft onze stoutste verwachtingen. Na een paar honderd meter in het park komt al een mega grote olifant langs onze auto. Hij heeft één slagtand in de strijd verloren. Hij laat zich uitgebreid bekijken en fotograferen. Vrij snel daarna zien we een gemengde kudde met heel veel zebra's en gnoe's (wildebeesten). Op dat moment weten we nog niet dat we die dag ontelbare olifanten, zebra's en gnoe's te zien krijgen. Ook het landschap is fantastisch, met prachtige bomen en vergezichten. Op bijna ieder vergezicht zijn wel olifanten, zebra's, gnoe's of giraffen te zien. Het is moeilijk om een foto te maken zonder dieren!
Wat hebben we vandaag zoal nog meer gezien: impala's, antilopes, waterbuck, reedbuck, wrattenzwijnen, dik-dik, gieren, uilen, jakhals, bavianen, velvet monkeys, dwergpapegaaitjes, neushoornvogels, bavianen. Dan vergeet ik nog heel veel soorten op te noemen die ik later wel van de foto's zal reconstrueren. Een keer denk ik een leeuw te zien maar Fay lacht ons uit omdat het een termietenheuvel blijkt te zijn.
Het mooiste moment van de dag speelt zich echter af tijdens de lunch. Op een picknick plaats (ergens anders mag je de auto niet verlaten) stoppen we om te lunchen. Het is een plaats met een geweldig uitzicht over de vlakte en de rivier. Het is trouwens erg oppassen bij de lunch. Diverse lunchboxen worden letterlijk weggekaapt door de bavianen. Wij zitten op een strategisch plekje waar weinig bavianen zijn.
Na de lunch sta ik aan de rand te kijken naar de rivier. In de rivier staan tientallen zebra's, impala's en gnoe's te drinken en te badderen. In de verte zie ik iets lopen en het lijkt wel een leeuw. Ik denk dat ik het wel weer verkeerd gezien zal hebben maar ik blijf hem volgen. Nog niemand op de picknick plaats heeft iets gezien. Onze gids is met zijn collega chauffeurs aan het eten dus hem kan ik het niet vragen. Naarmate het dichterbij komt zie ik toch echt een vrouwtjes leeuw in de jachthouding aan komen lopen. Enige tijd later komen alle dieren in de rivier in beweging. Alles stuift de rivier uit, de kant op. Uiteindelijk zet de leeuw het op een sprint maar hij weet niets te bemachtigen. De leeuw druipt weer af. Jammer (voor ons en de leeuw) heeft hij geen prooi weten te bemachtigen.
Aan het einde van de middag rijden we het park weer uit. Zeer moe maar zeer voldaan!
Vlak voordat we het park uitrijden zien we nog een aantal gidsen uitgebreid en opgewonden naar een boom kijken met de verrekijker. Het schijnt dat er een luipaard in deze boom zit. Hij is echter zeer moeilijk te zien en weigert zich te bewegen. We zien dus alleen maar een paar geruite blokjes
Nadat we het park hebben verlaten gaan we al snel van de weg af richting ons kamp. Ditmaal een tented camp. Daar slaap je dus in een grote hut maar de zijwanden zijn van tentdoek. Voordat we ons camp bereiken rijden we eerst een half uur door het stof in the middle of nowhere. Als we het kamp bereiken zien we een prachtig kamp op een prachtige locatie en worden met alle egards ontvangen: welkomstwoord, verfrissingsdoekje, drankje in een prachtige (half open) restaurant in koloniale stijl. De tenten staan ver uit elkaar en vlak voor de hutten lopen zebra's en impala's in het wild. Je kunt ze bijna aaien vanaf je eigen terras. Denk daarbij dan ook nog een prachtige "sundowner" (ondergaande zon) en het plaatje is helemaal af.
We gaan eerst op ons terras de zondsondergang (met zebra's op de voorgrond) bewonderen. Daarna even douchen en in het restaurant om een heerlijk koud biertje: Josee een Kilimanjaro en ik een Safari (iets zwaarder bier). Het is dan inmiddels al pikdonker geworden. Het eten wordt hier aangeboden in de vorm van een buffet met een apart dessertbuffet. Het smaakt allemaal weer voortreffelijk.
Na het eten en de koffie worden we door een bewaker weer naar onze hut terug gebracht. Dit is nodig i.v.m. De dieren die er allemaal rondlopen in het wild.
In de tent duiken we ieder ons eigen hemelbed (klamboe) in. Hier zijn de bedden wel lang genoeg!!
　

De eerste safari

Zaterdag 10 september

Vandaag staat ons eerste park op het programma: Arusha NP met Mount Meru als middelpunt. Ook vandaag is het bewolkt maar aangenaam wat temperatuur betreft. Na een redelijke nachtrust en een stevig ontbijt worden we om 9.30 uur opgehaald door Fay. We rijden een half uur richting het Oosten. Langs de weg is het een en al bedrijvigheid van winkeltjes, brommers, auto's, fietsen en mensen. Vooral heel veel mensen levend in minder luxe omstandigheden. Men loopt met bossen groentes, suikerriet, grote trossen bananen pal langs de snelweg op weg naar de markt. Er zijn ook vele mooie bloeiende bomen te zien zoals o.a. De Jakarandi, een soort blauwe regen in de vorm van een boom. Halverwege de weg naar het vliegveld slaan we af richting Arusha NP. Fay moet nog even water kopen bij een van de vele plaatselijke supermarkten van ca. 2 m2. Bij Arusha NP aangekomen gaat Fay eerst de permit voor het park kopen. Echt goedkoop zijn de parken niet. Voordat we vertrekken doet Fay het dak van de 4x4 landrover omhoog zodat we kunnen staan als we dat willen en dan vrij zicht hebben over de omgeving. Op die manier is het ook makkelijker om dieren te spotten. En we kunnen zeggen dat we daar niet over te klagen hebben: een lijst om u tegen te zeggen. Een beperkte opsomming van de diersoorten die we gezien hebben: zebra, buffel, giraffe, wrattenzwijn, bush buck (bosbok), water buck (waterbok), blue monkey, heel veel bavianen (babboons), collobeus aap, dik-dik (kleinste hertensoort), ibis, martial eagle, fish eagle, koekoek. En dan is de lijst verre van compleet omdat we niet alles hebben kunnen onthouden. Fay is een zeer bedreven gids en is erg goed in het spotten en benoemen van alle dieren (en planten). Het park bestaat uit savanne begroeing, vlaktes (serengeti) en dicht oerwoud. Deze landschappen komen afwisselend langs. Vanwege het feit dat er ook een groot aantal meren zijn in dit park is het erg afwisselend. Meest opvallende boom is de Acacia met enorm grote stekels. Deze boom is erg populair bij de giraf. De Acacia is er in ongeveer 40 soorten.

Van veel diersoorten zijn er ook verschillende soorten. Van de giraf zijn er ook verschillende soorten maar in Tanzania komt alleen de zgn Masai-Giraf voor. Eén meer in dit park (Big Momela lake) is werkelijk helemaal afgeladen met flamingo's. Honderdduizenden in 2 soorten: eentje die meer rose is en een die meer wit is. Zeer indrukwekkend. Bij dit meer krijgen we van Fay onze lunchbox: een doos vol met diverse heerlijkheden: diverse broodjes, pannekoekje, vers fruit, drinken, snoep. Meer dan we op dat moment op kunnen in ieder geval. Na de lunch rijden we naar small Momela lake en daar wacht ons een kano-safari met een andere gids. We peddelen 2 uur over het meer en zien dan weer hele andere dingen. We zien maar liefst 7 slangen in de bomen zitten: 2 green mamba's (zeer giftige slang) en 5 boomslangen. Het leuke is dat men die hier gewoon “boomslang” noemt. Dit komt uit het Zuid-Afrikaans. Hoogtepunt is echter het verschijnen van een nijlpaard met baby. We blijven natuurlijk wel op gepaste afstand maar kunnen het allemaal goed zien.

Na de kanotocht vervolgen we onze trip door het park met veel steile heuvels, grote hobbels en grote gaten in de weg. We worden dus redelijk door elkaar geschud. We zien weer heel veel dieren maar de mooiste is nu de Collobus aap die prachtig op een tak zit te poseren en zijn lange staart laat zien.

Om ca. 17 uur verlaten we het park en een half uur later zijn we weer bij de lodge. Zeer moe, maar zeer voldaan. Om te voorkomen dat we instorten gaan we vrij snel eten. Ditmaal eten we Indisch (de kok is een Indiër) en het smaakt voortreffelijk. Met een heerlijk Safari biertje (zo heet het echt) is de dag helemaal geslaagd.

Om 21 uur gaan we naar de kamer om alvast wat spullen te pakken want morgen gaan we naar het volgende park (Tarangire) en naar het volgende logeeradres (Maramboi).

De foto’s moeten jullie tegoed houden want dat gaat hier echt niet lukken...........

Groeten Bert en Josee

Internet

Inmiddels is het gelukt om een aantal verslagen te plaatsen. Dit kost echter nogal wat moeite hier. Foto's is zo goed als onmogelijk. Bovendien gaan we vanaf morgen echt de bewoonde wereld uit. Ik sluit dus niet uit dat er voorlopig geen berichten zullen komen.
Vandaag een zeer indrukwekkende dag meegemaakt maar daar zullen we later over berichten.

Groeten Bert en Josee

Relaxdag in Arusha

Vrijdag 9 september

Gelukkig geen jetlag maar vannacht wel een beetje onrustig geslapen:

ñ De meeste Tanzanianen zijn niet erg groot. Helaas geldt dat ook voor het bed in onze lodge. Lang geleden dat ik in een bed van 1.80 m heb geslapen.

ñ Vannacht leek het wel of we in een real-life-soap van de 101 Dalmatiërs zaten waarbij alle honden in Tanzania meededen in de communicatieketen.

ñ Om 6 uur kennis gemaakt met de Afrikaanse wake-up-call bij de buren: hoop gebonk op de deur.

ñ Vanaf die tijd staat ook het dieselaggregaat ergens op terrein te ronken als een vrachtwagen die maar niet door wil rijden

Maar er is ook goed nieuws: we hebben hele mooie vogelgeluiden gehoord, het regent niet en de douche is zeer aangenaam.

Het is vandaag een bewolkte dag, met af en toe een zonnetje. Dat betekent dat we niet gelijk hoeven te wennen aan warm weer. We hebben geen thermometer, maar veel warmer dan 22 graden was het niet.

Om kwart voor negen zijn we gaan ontbijten. Het is een ontbijtbuffet. Er is keuze uit 2 soorten brood, cornflakes, jam, honing, jus d'orange, koffie, thee, ei en worstjes, bonen, watermeloen en papaja.

Na het ontbijt lopen we naar de bank die op 5 minuten lopen is om geld te pinnen. Er komen heel veel briefjes uit de muur, die alles bij elkaar helemaal niet veel in euro's zijn. Het grootste biljet is nl. 10.000 Tanzaniaanse Shilling en dat is ongeveer 5 euro!

We hebben nog wat tijd over voordat Desireé komt en maken een wandelingetje door de tuin van de Lodge en schieten alvast wat foto's.

Ondertussen zijn we wel toe aan koffie en gaan in de bar espresso drinken in een heerlijke luie stoel. We bekijken onze papieren van de komende safari en lezen wat over Tanzania.

Iets na 11 uur is Desirée er. Leuk haar in het echt te zien na een jaar mailcontact.

Met Desirée nemen we het programma door van onze komende safari. Fay zal onze reisleider zijn. Hij is de oprichter van het bedrijf en de reden dat Desirée in Tanzania is gaan wonen. Daarna gaat ze even een uur werkzaamheden elders verrichten. Om half 2 worden we door Desirée gehaald met haar auto. We rijden naar een leuk restaurant, waar we in de gezellige en mooie tuin genieten van een Italiaanse lunch. Het eten is goed maar veel. Bert en ik kunnen geen eens ons bord leeg.

Na de lunch rijden we naar het centrum van Arusha, waar we de plaatselijke markt bezoeken. Het is een overvolle markt met allerlei etenswaren. De vruchten en groenten worden regelmatig opgepoetst, Soms liggen er vrouwen met hun hoofd op hun waar te slapen. We kopen kleine bananen.

Na de markt lopen we nog door Arusha en gaan ergens nog wat drinken. Tijdens het drinken worden we opeens opgeschrikt door muziek. Wat blijkt de stroom doet het weer. Desirée vertelt ons dat het soms wel gebeurd dat de stroom er een hele dag af is.

Aan het eind van de middag brengt Desirée ons terug naar de Lodge. We drinken met z'n tweeën wat in het café voordat we gaan uitrusten van alle indrukken.

's Avonds eten we in onze lodge. Wel zo makkelijk. Hoewel de stad op loopafstand is wordt het sterk afgeraden om hier in het donker te gaan wandelen. Het eten is eenvoudig maar lekker. Om alvast een beetje in het ritme te komen van vroeg slapen en vroeg uit bed gaan we dus vroeg naar bed. Fay komt ons morgen om 9.30 uur ophalen voor de eerste safaridag naar Arusha NP.

Aankomst in Tanzania

Donderdag 8 september

De dag van ons vertrek! Na een nacht van onrustig slapen gaan we om 6 uur uit bed.  Waarschijnlijk vanwege het feit dat we de laatste weken meer bezig waren met ons feestje beseffen we eigenlijk nog niet dat we nu echt op vakantie gaan. De boarding pass vertelt ons dat het toch echt zo is.

Voordat we vertrekken eten we even een banaan. Vorige keer was het ontbijt niet zo geweldig en erg duur dus we hebben besloten om op Schiphol te ontbijten. We willen de bus van 7 uur naar Schiphol nemen. We zijn wat eerder beneden en daar komt al een bus aanrijden. In tegenstelling tot vorige keer rijdt deze ook direct naar Schiphol en we zijn dus  om 7 uur al op Schiphol! Ons vertrek stond gepland voor 10.20 uur maar er staat nu al een half uur vertraging aangekondigd. We hebben dus nog wat tijd over. Eerst de koffers gedropt bij de self-service. Nog even en je moet ook zelf het vliegtuig besturen.

Bij McDonalds een heerlijk ontbijtje gegeten: croissants met koffie en heerlijke jus d'orange. Vervolgens de verplichte winkeltjes afgelopen. Josee moest nog een luchtje kopen en ook nog deodorant (vergeten in te pakken).

Buiten is het nog steeds herfst (wind en regen) en we kijken dus erg uit naar tijdelijk een iets beter klimaat. Nog even wat tijd volmaken met koffie drinken en een verslagje typen. Ben benieuwd wanneer we voor het eerst online kunnen om verslagen te publiceren. Misschien wel als we weer thuis zijn?

Inmiddels zijn we in Tanzania! In het vliegtuig zaten we op de achterste rij en op vliegveld Kilimanjaro konden we via de achteruitgang het vliegtuig verlaten. Dat had als voordeel dat we als eerste in de rij stonden om een visum te bemachtigen. Niet iedereen ging het vliegtuig uit want Kilimanjaro is slechts een tussenstop. Eindbestemming is Dar-Es-Salaam. Na het afnemen van vingerafdrukken hadden we dus in 5 minuten ons visum te pakken. Alleen nog even wachten op de koffers. Talloze koffers kwamen langs over de band. Dat was op zich nog wel spannend want terwijl we stonden te wachten op de koffers ging tot 2x toe het licht uit in de aankomsthal. Blijkbaar vroeg de band van de koffers iets teveel stroom. Enfin, zo ongeveer de laatste koffers die op de band kwamen waren van ons. Gelukkig maar! Het is hier met 24 graden Celcius erg aangenaam vergeleken met Nederland.

In de hal stonden talloze taxi-chauffeurs met naambordjes. Toch wel vreemd dat er dan iemand tussen staat met “Bert en Josee”. Josee was zelfs goed geschreven! De chauffeur blijkt onze gids voor de komende periode te zijn. Hij spreekt gelukkig erg goed Engels. Na een uurtje rijden over donkere wegen met allerlei drempels en hobbels en vrij veel verkeer komen we aan in Arusha. Daar worden we keurig bij onze lodge gebracht. Een eenvoudige maar keurige kamer. Er staat zelfs een TV op de kamer en kunnen zelfs de USopen bekijken. Het scherm is echter een beetje te klein voor tennis. We drinken nog een Tanzianiaans biertje van het merk “Kilimanjaro” op het terras. Het koelt nu toch wel redelijk af en er staat zelfs wat wind. We besluiten om de rest morgen maar te verkennen: tanden poetsen en naar bed. Desiree komt morgen om ca. 11 uur langs dus wel kunnen lekker rustig aan doen. Tot morgen.

Op reis

Woensdag 7 september

We hebben er wederom voor gekozen om de avond voor ons vertrek in de buurt van Schiphol te slapen in hotel Ibis. Voordeel is dat we daar tegen geringe meerprijs onze auto 3 weken kunnen laten staan. Overnachting en parkeren is daarmee goedkoper als 3 weken parkeren op “Lang parkeren”.

Eerst hebben we Merijn nog even in Rotterdam-Alexander op de trein gezet. Hij gaat sinds begin juli weer eens in Groningen kijken. Daarna hebben we wel zin in een kopje koffie. We zouden nog even bij Thijs langs kunnen gaan maar we kiezen voor Ikea Delft. We willen Thijs niet teveel storen tijdens het studeren ;-). Of was het omdat we ons tijdens de vakantie niet onnodig ongerust willen maken over de rommel die hij in 2 weken al heeft gemaakt?

Om ongeveer 21 uur komen we aan bij hotel Ibis en nemen het laatste vrije parkeerplaatsje. Ongelooflijk hoe vol het altijd weer is. In de rij voor het inchecken duurt behoorlijk lang maar uiteindelijk kunnen we naar de kamer. Josee heeft zich verheugd om eindelijk eens een avondje tennis van de USopen te kijken maar helaas zijn ook vandaag alle wedstrijden vanwege de regen afgelast. Het werd dus “zand erover” van die vuile rat uit Amsterdam. Daarna wekker op 6 uur.